Let Me In

66.~Message~

Αποφάσισα, να μη βάζω πλέον gif σε κάθε κεφάλαιο, αλλά aesthetic collage σχετικά με το περιεχόμενο του κάθε παρτ. Αν δεν σας αρέσει η ιδέα πείτε μου!

Η επιστροφή μας στο Μπέρμιγχαμ με έκανε να συνειδητοποιήσω πως είχα ανάγκη αυτό το τριήμερο. Όχι μόνο για να ξεφύγω από το διάβασμα, αλλά και να έρθω πιο κοντά με το Damon, τη Vinny, ακόμη και το Brad.

Όμως, τώρα η πραγματικότητα με ισοπεδώνει σχεδόν. Πρέπει να προσέχω τις κινήσεις μου με το Damon μέσα στο σπίτι και να επιστρέψω σε μια ρουτίνα που με εξασθενεί όλο και περισσότερο. Αλλά δεν με ενοχλεί, για μια φορά στη ζωή μου όλα φαίνεται να κυλούν ομαλά.

Κατεβαίνω τις σκάλες της μονοκατοικίας και ελέγχω με το μυαλό μου αν όλα όσα χρειάζομαι για την πρώτη μέρα μου στη δουλειά βρίσκονται στην τσάντα μου. Είμαι αρκετά ενθουσιασμένη και αγχωμένη ταυτόχρονα, όμως η Vinny υποσχέθηκε να περάσει από το σπίτι για να πάμε μαζί. Χαίρομαι ιδιαίτερα που οι σχέσεις μας δεν είναι τόσο ψυχρές πλέον.

«Μην κάνεις απότομες κινήσεις», ακούω τη φωνή του Damon συνοδευόμενη από τα βαριά βήματά του ενάντια στο ξύλινο δάπεδο.

Είχα σκύψει για να πιάσω τα κλειδιά που γλίστρησαν από τα χέρια μου και τώρα τον βλέπω να με πλησιάζει με το βλέμμα του να μαγνητίζει το δικό μου. «Είμαι εντάξει», τον διαβεβαιώνω.

«Να δω», απαιτεί και ξεφυσάω αφήνοντάς τον να σηκώσει το φούτερ μου μέχρι το ύψος του σουτιέν μου.

Χθες, τη στιγμή που επιστρέψαμε από την εκδρομή μας, έκατσα μία ώρα στο δωμάτιο του Damon και τον άφησα να γράψει στο δέρμα μου με μελάνι τη φράση που ήθελα κάτω από το αριστερό στήθος μου. Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω συνειδητοποιήσει πλήρως ακόμη –το πρώτο μου τατουάζ.

Διατρέχει τα δάχτυλά του πάνω από τον επίδεσμο και κολλάει τις άκρες του καλύτερα πάνω στο δέρμα μου. Τελικά, χαμογελάει και κατεβάζει την μπλούζα μου. «Είναι εντάξει».

Εκείνη τη στιγμή χτυπάει το κουδούνι και τρέχω για να ανοίξω την πόρτα. Η Vin με υποδέχεται με ένα πελώριο χαμόγελο που ηρεμεί λίγο από το άγχος μου και, στη συνέχεια, τυλίγει τα χέρια της γύρω από τον κορμό μου σε μια αγκαλιά. Αυτή τη φορά, ανταποδίδω και δεν αισθάνομαι άβολα με την ενέργειά της. Αντίθετα, νομίζω ότι χρειάζομαι την αύρα της δίπλα μου.

«Έτοιμη;» ρωτάει με ανυπομονησία. Γνέφω και καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια για να σχηματίσω ένα χαμόγελο. «Είμαι σίγουρη ότι θα τα πας τέλεια!» με εμψυχώνει.