Στο τέλος της συναυλίας όλοι ζητοκραυγάζουν. Η μουσική και τα τραγούδια ήταν άρτια και, μάλιστα, δεν ήταν λίγα αυτά που μου αφιέρωσε ο Craig.
Η μπάντα κατεβαίνει από τη σκηνή και έρχονται όλοι αμέσως προς το μέρος μας για να κάνουν πολλούς φιλικούς χαιρετισμούς με το Damon. Κάνουν μερικά αστεία για τον μπασίστα και καταλαβαίνω πως ήταν στη θέση του πριν αποσυρθεί.
Τα υπόλοιπα μέλη πάνε να χαιρετήσουν μερικές ακόμα παρέες κι εγώ δεν χάνω την ευκαιρία να συγχαρώ τον τραγουδιστή.
«Ήταν υπέροχο! Συγχαρητήρια!».
Ο Craig χαμογελάει και κάνει μια υπόκλιση που με κάνει να γελάσω. Έχω πιει τρεις μπύρες και νιώθω μια ανεπαίσθητη ζάλη, ωστόσο καλύπτεται από τον ενθουσιασμό μου και δεν με επηρεάζει τόσο.
«Μήπως να πηγαίνουμε;» ρωτάει ο Damon. Η φωνή του ακούγεται πάνω από τον όχλο ή εγώ έχω την ικανότητα να περιορίσω τη χροιά του στην ακοή μου.
Ρίχνω μια ματιά στο κινητό μου για την ώρα και διαπιστώνω ότι είναι μόλις τρεις τα ξημερώματα. «Από τώρα; Ας κάτσουμε άλλο λίγο!».
«Ναι, Carter, μην είσαι φλώρος. Εκτός αν θέλει η Jane να τη γυρίσω εγώ μόλις φύγουμε».
Πάω να συμφωνήσω γιατί ξέρω ότι ο μαυροντυμένος άνδρας θα νιώσει ανακούφιση που δε θα του είμαι βάρος πλέον. Έτσι κι αλλιώς, χωρίς το αλκοόλ να ρέει στις φλέβες του είναι πιθανό να θέλει να γυρίσει για να πιει στο δωμάτιό του με την ησυχία του.
Παρόλα αυτά, η φωνή του παρεμβαίνει πριν εκφράσω τις σκέψεις μου. «Όχι», απαντάει απόλυτα. «Πρέπει να γυρίσουμε μαζί». Δεν δίνει λεπτομέρειες και χαίρομαι γι'αυτό. Δεν χρειάζεται να ξέρουν όλοι τη σχέση μας.
«Η Jane τι λέει γι'αυτό;» με ρωτάει.
Τα μάτια μου πέφτουν πρώτα σε αυτά του Damon. Με κοιτάει με ένταση προειδοποιώντας με. Έχει δίκιο, εάν οι γονείς μας ανακαλύψουν ότι δεν γυρίσαμε μαζί θα υπάρξουν προβλήματα και όλοι θα ξεσπάσουν πάνω του. Αυτό που χτίζουμε μου αρέσει, οπότε σε δευτερόλεπτα αντιλαμβάνομαι πόσο ηλίθια ήταν η απόφασή μου.
«Καλύτερα να γυρίσω με το Damon. Όμως όχι ακόμα, εντάξει;» του ζητάω και εκείνος γνέφει ξεφυσώντας.
«Θα κάνουμε συναυλία και την άλλη βδομάδα. Το μαγαζί ανήκει στον Claud –τον ντράμερ– οπότε αποφασίσαμε να ερχόμαστε εδώ συχνά, είναι μια καλή διαφήμιση», αναφέρει.
YOU ARE READING
Let Me In
Teen Fiction«Φεύγεις, έτσι;» λέει. Η έκφραση του προσώπου του αλλάζει σε θυμωμένη. Θέλω να πω πως ποτέ δε θα φύγω, πως θα μείνω εδώ, μαζί του. Αλλά δεν μπορώ. Ξέρω αρκετά καλά ότι η αγάπη δεν πρέπει να έχει περιορισμούς και εμπόδια. Θέλω να ουρλιάξω για το πόσ...
