Let Me In

Bonus Part

{Damon's POV}

Η σκηνή διαδραματίζεται όταν ήταν 17, τελευταία τάξη Λυκείου.

Περπατάω στο δρομάκι για να φτάσω στο πάρκο. Υπάρχει ησυχία αυτή την ώρα, αφού οι περισσότεροι κοιμούνται. Οι αρβύλες μου καταστρέφουν το γρασίδι, αλλά δεν με ενδιαφέρει απλά συνεχίζω να προχωράω.

Σύντομα, φτάνω στο σπίτι της Vinny, όμως βλέπω τη μορφή της ξαπλωμένη σε ένα παγκάκι λίγο πιο πέρα. Πλησιάζω γιατί το σκοτάδι της νύχτας δε με αφήνει να σιγουρευτώ μέχρι να φτάσω πάνω από το κεφάλι της.

«Τι σκατά κάνεις εδώ;» λέω κι εκείνη φυσάει τον καπνό στο πρόσωπό μου γελώντας.

«Καπνίζω», απαντάει το προφανές κι εγώ σπρώχνω το πόδι της που τείνει να με ακουμπήσει.

«Βρωμάς χόρτο», σχολιάζω και την τραβάω ώστε να καθίσει κανονικά κι εγώ δίπλα της στο παγκάκι.

«Ναι, αφού καπνίζω χόρτο». Μου δείχνει το τσιγάρο στο χέρι της. «Θες;».

Διώχνω τον καρπό της μακριά αηδιασμένος. «Όχι, ευχαριστώ», αρνούμαι καυστικά και βγάζω το πακέτο με τα τσιγάρα μου από την τσέπη του μαύρου τζιν μου.

«Φλώρε». Ο καπνός που βγαίνει από το στόμα της σχηματίζει ένα τεράστιο σύννεφο πάνω από τα κεφάλια μας.

Μοιάζει ήρεμη, αλλά ξέρω πως δεν είναι. Κοιτάζει τον ουρανό σαν να τον βλέπει για τελευταία φορά και γελάει με κάποιο φανταστικό αστείο.

«Γιατί δεν είσαι στο σπίτι;» ρωτάω μετά από μερικά λεπτά ησυχίας.

Με κοιτάζει σαν να κάνω την πιο ηλίθια ερώτηση. «Τι να κάνω;» απορεί. «Να τους βλέπω να τσακώνονται και να ξεσπάνε πάνω μου;».

«Το χόρτο πάντως δεν πρόκειται να σε βοηθήσει», της λέω χωρίς να την κοιτάζω. Ξέρω πως ό,τι και να πω δεν πρόκειται να την κάνω να συνέλθει και να καταλάβει πόσο κακό κάνει στον εαυτό της.

«Με βοηθάει να μη σκέφτομαι», απαντάει και ρουφάει το τσιγάρο της. «Όσο δεν σκέφτομαι τόσο χαρούμενη είμαι». Χαμογελάει και γελάει ευτυχισμένη. «Είσαι πολύ τυχερός που ζεις μόνο με το μπαμπά σου. Ο Jason είναι ο καλύτερος πατέρας».

Ανασηκώνω τους ώμους. «Υποθέτω. Τώρα έχει βρει μια γκόμενα στο Λονδίνο και λείπει κάθε σαββατοκύριακο. Έχω βρει την ησυχία μου», ισχυρίζομαι και κατεβάζω τον καπνό στους πνεύμονές μου.