Let Me In

57.~Dark Material~

Φτάνουμε σε ένα πάρκινγκ έξω από την πόλη, σε ένα μέρος που μου φέρνει αναμνήσεις. Ένας ήπιος, αλλά παγωμένος, άνεμος φυσάει παρασέρνοντας τις τούφες των μαλλιών μας.

Ακολουθώ τον άνδρα μπροστά μου χωρίς να είμαι απολύτως βέβαιη γι'αυτό που κάνω. Προχωράμε προς ένα μικρό οίκημα με μια μεγάλη ξύλινη πόρτα, την οποία σπρώχνει δίχως να με περιμένει. Βάζω δύναμη για να τη συγκρατήσω και, τελικά, καταφέρνω να περάσω στο ζεστό εσωτερικό.

Παρατηρώντας το χώρο θυμάμαι ότι έχω βρεθεί ξανά εδώ τουλάχιστον δύο φορές. Είναι το μαγαζί που παίζει μουσική η παλιά μπάντα του Damon και τραγουδάει ο πρώην γείτονας του Daniel. Αμέσως, το στομάχι μου σφίγγεται καθώς φαίνεται η μέρα που είχαμε έρθει εδώ να είναι αιώνες πριν.

«Περίμενε εδώ», με διατάζει. «Δε θα αργήσω». Με γυρισμένη την πλάτη προχωράει προς το βάθος και κρύβεται πίσω από μια πόρτα.

Αμφιταλλαντεύομαι για λίγο στις φτέρνες μου, αφουγκραζόμενη την ησυχία. Χωρίς κόσμο και ζωντανή μουσική αυτό το μέρος εκπέμπει μια τρομακτική αύρα που με κάνει να ξεροκαταπιώ. Τελικά, μετακινούμαι προς ένα τραπεζάκι που βρίσκεται σχεδόν στο κέντρο της αίθουσας.

Ίσως η συνάντηση του Damon να διαρκέσει παραπάνω από λίγο, οπότε βγάζω το λάπτοπ από την τσάντα μου. Μέχρι να ανοίξει η οθόνη αναρωτιέμαι τι σκαρώνει εδώ πέρα, αλλά μετά διώχνω την καχυποψία από το μυαλό μου καθώς ο Craig -αν θυμάμαι καλά- θεωρείται φίλος του.

Σήμερα, σκόπευα να στείλω ένα email στη βιβλιοθήκη που μου είχε πει ο Brad, η οποία είχε ελεύθερες θέσεις εργασίας. Όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο αντιλαμβάνομαι πως γίνομαι βάρος στο Jason και τη μητέρα μου, που τώρα προσπαθεί να ορθοποδήσει ξανά. Χρειάζομαι δικά μου χρήματα και εύχομαι να έχω αρκετά μέχρι το καλοκαίρι ώστε να νοικιάσω κάποιο διαμέρισμα. Ξέρω πως η μαμά μου μαζί με το σύντροφό της θα διαφωνήσουν, αλλά η παρουσία μου σε αυτό το σπίτι δημιουργεί συνεχώς προβλήματα.

Μπαίνω στην ιστοσελίδα της βιβλιοθήκης και προσέχω πόσο οργανωμένη φαίνεται από τις φωτογραφίες. Υπάρχει τμήμα για κάθε είδος λογοτεχνίας, εγκυκλοπαίδειες, υπολογιστές, ακόμη και πτέρυγα με μουσική. Διαβάζω προσεκτικά την αγγελία, στην οποία ζητούν κάποιον στην υποδοχή του μαγαζιού που να μπορεί να κατατοπίσει με ακρίβεια τους πελάτες σχετικά με αυτό που ζητούν.

Στέλνω, λοιπόν, ένα μήνυμα που περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία μου, καθώς και το γεγονός ότι σπουδάζω Διεθνείς Σχέσεις. Ξέρω πως οι πιθανότητες να προσλάβουν κάποιον χωρίς πτυχίο είναι μηδαμινές στην εποχή που ζούμε, όμως φροντίζω να κάνω αισθητή τη θέλησή μου. Πατάω αποστολή και για μερικές στιγμές κοιτάζω την οθόνη, με την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να απαντήσουν άμεσα.