Bazen hayattaki yerinizi sorgularsınız. Kim olduğunuzu ya da kim olmak istediğinizi. Ne kadar hayatınızı kendi başınıza yönetmek isteseniz bile ne seveceğiniz adamı, ne de geçmişinizini seçebileceksiniz.
Ben Aliva Gürsoy; Dünya Boks Şampiyonu olabi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhabalar, iyi günler.
Zevahir 1k oy oldu ve her şey için siz okuyuculardan çok teşekkür ederim. Şans verip buraya kadar okuyan herkese benden kucak dolusu sevgiler♡
Oy ve yorumlarınızı eksik etmemeniz dileği ile iyi okumalar.
42. BÖLÜM
Bazen bir boşluğa düşüyorum. Güzel günlerin bir daha gelmeyeceğini düşünüyorum. Yapılan, yaşanan tüm bu çaba neden diye soruyorum kendime. Bu durumdayken her şey anlamını yitiriyor.
Ve bazen de tek istediğim, kafamı yastığa bıraktığım zaman, sessizlik içinde kafamdaki gürültüden uzak bir şekilde uyuyakalmak. Şu anın aksine sadece uyuyabilmek.
Son hızla akan göz yaşlarımı silip ses çıkarmamak için dişlediğim yastığı bıraktım. Derin almaya çalıştığım nefesim kesik kesik geliyordu ve bu hiç yardımcı olmuyordu.
Saat 04.17.
Ellerimi başımın arasına aldığım zaman derin bir nefes verdim. Yataktan indim, kenardaki dolabın yanına oturdum ve dizlerimi kendime çekip daha başlangıçtaki kriz anıma hakim olmaya çalıştım. Başımı dizlerime yaslayıp sımsıkı kapattım gözlerimi. İçeriye hafif bir yağmur kokusu giriyordu, bir saat önce açtığım pencereden.
Ve biliyordum, hiç kimse bana bir şey yapamazdı. Hiç kimse bana yardımcı olamazdı. Hakimiyetini kaybedersem düşüşüm yalnızca beni etkilerdi. O yüzden tökezlememem lazımdı, her şey için.
Biliyorum, biliyorum, biliyorum bazı şeyler olmaz hayatta. Biz hayat der geçeriz ama geçmez aslında. Hayat bu deriz ve susarız biz. Ama fark ettim, bu aralar en çok susarken konuşuyorum. Çünkü bilmiyorum ama anlattıklarım anlaşılmıyor. İnsanlar kelimelerimi, cümlelerimi anlamıyor, beni anlamıyorlar. Ayıp olmasın diye dinliyorlar bazen. Nasıl bakmanın görmeye yetmediği gibi; dinlemekte duymak için yeterli olmuyor, bazı zamanlar.
