ZEVAHİR

10.BÖLÜM

Yorum ve oylarınızla destek olmayı unutmayın♡

Kayra'nın ne isteyeceğini bilmeden ona bakıyordum. Kendi yararına kullanacağını biliyordum ama önemli olan benim ne kadar zararıma olacağıydı.

İlgisiz görünsem bile şu anda kafes dövüşlerimin ifşa olması en kötü şey olurdu. Fark ettirmemeye çalışıyordum ama gergindim. Çok gergindim.

"Evet Kayra, hadi söyle de ikimizde daha fazla eziyet çekmeyelim." dediğim zaman gülümseyerek bu durumdan zevk aldığını gösterdi.

Piç.

Gözlerimi devirdim ve önümdeki kahveye uzandım. Kahveyi içerken Kayra bana, "Yakında göz devirmekten gözün çıkacak.'' dediğinde yine gözümü devirdim.

Harika, en uyuz kuzenime borçluydum.

Ve yine harika elindeki kozun benim için boyutunu bilse her şeyi yaptırabilirdi.

Kayra'ya baktım düz bir şekilde. "Sabah neden öyleydin?" dediğimde kaşını kaldırdı.

"Nasıldım?" diye bana sordu. Geriye yaslanmış kollarını göğsünde birleştirmiş.

"Öyle işte fazla ciddiydin yani." deyip iğneleyerek devam ettim, "Sen gibi değildin." dediğimde şaşırmış gibiydi.

"Normalde nasıl olduğumu biliyor musun prenses?" dediği zaman fazlasıyla haklıydı onu sadece boş zamanında görüyordum.

Ve sadece birkaç haftadır.

Normalde stresli olabilirdi, okulda, çalıştığında olabilir miydi?

Kayra.

Olamazdı.

Konuyu uzatmamak için ayağa kalkıp, "Ben Kaan'a hediye almaya gidiyorum." dedim.

"Video oyunu mu alacaksın?"

''Evet." diye itiraf ettim, "Aklıma başka bir alternatif gelmedi." dediğimde ayağa kalkıp yanıma geldi.

"Tamam beraber sana da bir şey buluruz." dediğinde kafamla onayladım ve beni yönlendirmesine izin verdim.

Bir hediyelik eşya satan mağazaya girdiğimizde kasadaki kadınlar bize baktı.

Pardon bize değil, Kayra'ya. Gözümü devirip Kayra'nın baktığı tarafa baktım. "Ben az önce aramızda esprisi olan bir şey aldım ama bu tarz bileklikleri sever o gerizekalı." dediğinde baktığı bilekliği elime aldım.

"Fazla mı basit?"

"Çok hediye gelecek bırakta kullanacağı bir şey gelmiş olsun.''  kafamla onu onayladım ve siyah deri bir bileklik seçtim ve ödemek için kasaya gittim.

''Daha büyük bir şeyde alabilirdim. Bu fazla basit.'' Kaşımı kaldırıp ona baktım.

''Ne gibi, araba falan mı?''

''Olabilir.'' dedim cüzdanımı çıkartırken.

''Zenginliğin gözü kör olsun.'' dedi yanımda kalem alan 15'lerindeki çocuk. Ona gülerek önüme döndüm.

Yaşları en fazla 21 olan iki kız hâlâ Kayra'ya bakıyordu. Kayra ise onları hiç umursamıyor gibiydi, telefonuyla ilgileniyor arada etraftaki hediyeliklere bakıyordu.

Böyle tipler hep aynıydı işte kalbini kırar sonrada umursamazlardı.

İçimde bir anda öfke meydana gelince; karşımda hâlâ beni fark etmemiş kızlara dönüp, "Kasaya hanginiz bakıyor?" diye iğneleyici bir şekilde sordum.