ZEVAHİR

4. BÖLÜM

Merhabalar.

Nasılsınız, dilerim iyisinizdir.

Beğeni ve yorumlarınızı bol bol görmek dileğiyle iyi okumalar.

4. BÖLÜM

Arabaya binerken Kuzey'e gülümseyip, "Bugün boştun nasıl geçti günün?" diye sordum.

Bana aynadan kısa bir bakış attı. "Benim günüm güzeldi de, bu soru ilk benim hakkımdı,'' dedi ve gülerek devam etti? "Nasıl geçti Türkiye'de ki ilk okul günün?" diye sorarken tek kaşını da kaldırmıştı.

''Tahminimden güzel ama kimse boksör olduğumu bilmiyor, biliyor musun?" Bunu şaşırdığımı belli eder şekilde söylemiştim, Kuzey ise bana dönüp "Bilmeleri mi gerekiyordu sence?" dedi.

Doğrusu haklıydı bilmek zorunda değillerdi.

"Haklısın kimse hiçbir şey bilmek zorunda değil ama bazen insan umut ediyor." ve sesim kısılarak devam ettim "Kendince büyük bir iş başarınca." sonra camdan dışarıya bakmaya başladım çünkü yeni bir sohbet başlatmak istemiyordum.

''Bugün çok yoruldum.'' dedim başımı koltuğa doğru bırakırken. Fiziksel olarak değildi, mental olarak. Çok yeni insan, gerici bir atmosferdi.

Aynı fısıltı tekrardan kulağımda yankılandı. Tanıdık.

Eve gelene kadar ikimiz de susmuştuk eve gelince Kuzey gülümseyerek baan döndü. "O zaman sana küçük bir sürprizim var." dediğinde merakla gittiği yere doğru onu takip ediyordum.

Eve girip hızlıca yukarı çıktığında iyice merakım artmıştı benim odamın yanındaki yani koridorun sonundaki kapıyı açtığında direkt içeriye girdim Kaan ve Kayra'da içerideydi.

İçerisi tam bir boks salonu gibi dizayn edilmişti ve ortasında bir ring vardı. Gözlerime inanamıyordum.

Şaşkınlıkla bakakaldım.

İnanamıyordum. Kolayca inanabileceğimi de sanmıyordum. Ben şokla hâlâ yerimde duruken Kaan yanıma gelip kolunu omzuma koydu ve "Orada antrenman sahan varmış biz de Kayra'nın antrenman odasını yeniden dizayn ettik." dedi.

''Çocuklar gerçekten şu an o kadar mutluyum ki anlatabileceğimi sanmıyorum." gözlerim iyice büyümüştü, ve hızla etrafa bakıyordum.

Biraz daha duygusal bir insan olsaydım ağlardım sanırım.

Ağlayabilme özelliğimi de benden almışlardı. 

''Bu oda çok, çok güzel." dedim. Kayra antrenman odasının değişmesinden pek hoşlanmamış gibiydi ama gözlerini, düşüncelerini o kadar okuyamıyordum ki bulmaca gibiydi.

Anın büyüsü birkaç dakika sonra kaçtı.

Kaan telefonuna bakmaya başlamıştı ve Kuzey de gelen telefon üzerine odadan çıkmıştı. Kayra da ben etrafa bakarken bana bakıyordu. Sonra aniden ayağa kalktı ve raftan iki çift boks eldiveni aldı ve birini bana attı. Eldivenleri havada yakalayıp ona baktım. "Var mısın?" dediği zaman kafamla gülerek onu onayladım.

"Hemen üzerimi değiştirip geliyorum ısınmaya başla sen." dedim ve eldivenleri bırakıp hızla odama girdim. Bir tane antreman şortu ve tişört giydim saçımı üstten sıkıca bağladım ve ayakkabılarımı değiştirip 5 dakika içinde Kayra'nın yanındaydım.

''10 dakikaya ısınıyorum.'' dedim ve önce ip atlayarak başladım. Isınma ve esnemelerimi bitirdiğim zaman Kayra da hazırdı.

Ona dönüp "Bandaj kullansak olmaz mı?" dediğim zaman kafasını olumsuz anlamda salladı ve "Şu mükemmel kusursuz yüzde parmak izlerini görmek bugün son istediğim şey." dedi.