ZEVAHİR

2.BÖLÜM

Merhabalar.

Nasılsınız, iyi misiniz?

Bu bölümü okuma tarihinizi buraya bırakabilir misiniz?

Yorumlarınızla görüşmek üzere iyi okumalar.

2.BÖLÜM

Kapıdan içeriye girdiğimde titrememe engel olamadım. Amcamın zengin olduğunu biliyordum ama bu hayallerimin bile ötesindeydi. Ben de çok zengin ve gösteriş meraklısı bir ailede yetişmiştim ama amcam bizim yaklaşık 10 katımızdı. Evet evet 10 katımızdı.

Belki de 20, olamaz mı Aliva?

Kendime gelmem bir iki saniyemi almıştı, direkt olarak evin içine yöneldim. Evet etkilenen biriydim ama bir şeylerin etkisi altında kalmak mı işte o biraz zor bir ihtimaldi.

Amcamın arkasından içeriye girdiğimde ilk olarak büyük bir salona geçtik. Salonun bahçeye bakan duvarı boydan boya camdı ve ilk olarak gözünüze büyük havuzu çarpıyordu. Amcama döndüm o ise gelen şoföre eşyalarımı odama koymasıyla ilgili talimat veriyordu.

Ben de bu açıktan faydalanıp havuza doğru yürüyordum ki; başından beri boş sandığım havuzdan, ses geldi. Sesi duymamla olduğum yerde kalmam bir oldu çünkü en son dört yıl önce gördüğüm kuzenlerimle karşılaşmak tamamen aklımdan çıkarttığım bir şeydi.

Onlar olmaya da bilirdi. Emin değildim.

Sadece küçük bir tahmin? Kuvvetli bir tahmin.

Amcamın telefonunun çalmasıyla amcama doğru dönüp onun yanına doğru adım atmam bir oldu. Amcamın yanına doğru ilerlerken şoför hâlâ yanıt bekliyordu. Amcamın yanına ulaştığımda telefonu kapatıp, "Cenazeyle ilgiliydi.'' diye bir açıklama yaptı solgun gözleriyle. İkimiz de o kadar yıpranmıştık ki bu iki günde.

İkimiz arasındaki sessiz bağı amcam bozdu "Açelya, aslında seni karşılamaya gelecekti fakat ben seni almaya gelirken onunda şirkette acil bir işi çıktı sana selamı var." kafamla onayladım ve yine eski hüzünlü halime döndüm.

Aslında neden hüzünlendiğimi bilmiyordum. Benim berbat bir ailem vardı. Ölümleri sadece beklemediğim bir anda olmuştu. Ne yapacağımı ne tepki vereceğimi bilememiştim.

Yoksa o kadar şeyi yapan bir ailenin arkasından ağlayacağım süre birkaç gündü, o da annem için olurdu.

Ve ben ağlayamıyordum.

Bunu da onlar yapmıştı.

"Sen ne komiksin öyle Kaan," sesiyle havuz tarafına döndüm. Dönmemle en son gördüğümle alakası olmayan kuzenlerimle karşılaştım.

Bu üç kişinin hem bu kadar zengin olup hem bu kadar yakışıklı olması yasal mıydı?

Bunu başka bir zaman kesinlikle düşünmeliyim, ama şu an bana doğru yürümekte olan kuzenlerimle -üvey kuzenlerimle- ilgilenmem ve belki de tanışmam gerekiyordu.

Önce bana şaşırmış bir halde baktılar bu kadar erken gelmemi beklemiyorlardı sanırım, doğrusu ben de beklemiyordum.

"Aliva hoş geldin aslında bu kadar erken gelmeni beklemiyorduk," dedi, Kuzey olduğunu sandığım hafif sarışın olan çocuk. Çocuk demekte yanlış olurdu, en az 24 yaşındaydı.

Ona dönüp "Aslında ben de bu kadar erken gelmeyi beklemiyordum." dedim yüzüme hafif bir gülümseme takmaya çalışırken.

Gülemiyordum, normal olan bu değil mi zaten aptal Aliva, kendi kendime konuşmamı sonlandırdığımda havuzdan çıkan kuzenlerime doğru bir bakış attım. Hepsi ıslaktı ve hava sonbaharın ortalarında olmamızdan dolayı soğuktu, "İsterseniz kurulanın çünkü hava gerçekten soğuk, siz burada dikip durmaya devam ederseniz hasta olacaksınız." dedim.