„Parla la gente purtroppo..."|Damiano David

cosa è successo per due mesi

4 dni później...

Dzis wychodzę ze szpitala. Przez cały okres ciąży nauczyłam się wszytskiego co było konieczne do zajmowania się tym maluchem. Oczywiście bałam się niesamowicie, bo jednak jestem młoda. 20 lat to dość wczesny wiek jak na posiadanie dziecka, ale nie mogłam jej nie urodzić. Zbyt kochałam ją i Damiano. Po tych czterech dniach opowiedział mi o całych tych dwóch miesiącach. Podobno miał wyjeżdżać do Polski na koncert i mnie szukać, przeszedł tez lekkie załamanie ze strachu przed byciem tatą, nie spał już bardzo długo przez to że nie wiedział co się ze mną dzieje. I się mu nie dziwie. Gdyby to on został porwany, to zareagowałabym tak samo.

Jednak ja wiem że damy radę. Zrobię przerwę w rozwijającej się dopiero karierze, aby zajmować się Coraline. Damiano powiedział mi tez ze jego załamanie było ze strachu przed ojcostwem. Bal się że nasz młody wiek jest zbyt wczesny na dziecko, że nie będzie mógł mi pomagać w wielu rzeczach bo będzie musiał jeździć na koncerty, nagrywać płyty...ale ja to rozumiem i szanuje. Wiedziałam że muszę się na takie coś przygotować bo w koncu Måneskin jest teraz bardzo popularnym zespołem i nie dziwie się ze mają dużo pracy. Ale damy sobie z tym radę. Pomoc zaoferowała Zuza, mój tata i nawet babcia z którą ostatnio odmówiłam kontakt. Będę miała swoje 20 letnie życie, czyli imprezy, wyjazdy itd, ale tez wychowywanie najpiękniejszej dziewczynki pod słońcem (oprócz Vic oczywiście).

Mamy tez już pokój w domu dla tego maleństwa. Podobno Dam i Victoria sami go zaplanowali i zrobili. No kocham ich za to jeszcze mocniej. Podobno Thomas i Ethan dodali tam tez wiele od siebie, także im jestem równie wdzięczna. Nie czyn na nich zasłużyłam, dlaczego są aż tak kochani, ale wiem że moje serce jest oddane tylko nim. Całe moje serce poświęcam tyko im.