„Parla la gente purtroppo..."|Damiano David

i ricordi sono tornati

Już po próbach. Ja będę występować od razu po moich przyjaciołach. Festiwal się już zaczął.

Stałam razem z Damiano i oglądaliśmy jak śpiewa Michał Szpak. Gość ma przepiękny głos.

-podoba mi się jego głos- powiedziałam do chłopaka.

- rzeczywiście, ładna piosenka.

-rozumiesz polski?

-nie, ale ludzie śpiewają wiec pewnie jest fajna.

- hahaha, No to mówię Ci ze jest fajna.

- fajniejsza niż moja?

-Niee, nie ma co porównywać. Ty wymiatasz.

- jestem ciekawy co ty zaprezentujesz.

- dowiesz się już za chwileczkę.

- mam pewne podejrzenia co do tego utworu. Tej twojej piosenki.

- No to mów.

-będzie o mnie, prawda?

Zatkało mnie. Kto mu o tym do cholery powiedział?!

- nie zaprzeczam ze może tak być jakiś mały fragment o tobie.

- czyli o mnie

- przestań dobrze? Miała być niespodzianka.

-ojj Al. Wiesz ze się popłacze prawda?

- wiem, tak jak ja na „For your love".

- No dokładnie. A co do naszych piosenek, to zrobimy kiedyś koncert z naszej płyty?

- a chcesz?

- oczywiście ze tak

- No to zrobimy po powrocie do Włoch, pasuje?

-jak najbardziej! Na chwile spędzone z taką panią zawsze się zgodzę.

- hahaha, pani? Przerzucamy się na pan i pani?

- nigdy w życiu. -zaśmiał się i do mnie podszedł.

Złapał mnie w talii i patrzył prosto w oczy. Ja jak to ja od razu zahipnotyzowana od razu mu się poddałam.

- kocham Cie -powiedział i mi prosto w twarz.

- ja ciebie tez

-udowodnisz? - zrobił ten swój diabelski uśmiech.

- a przyjdziesz dzis do mnie?

Sama się zdziwiłam ze to powiedziałam.

- twoje życzenie jest moim rozkazem Coraline

I wtedy nasze usta złączyły się w krótkim ale namiętnym pocałunku.

-wiesz ze nie powinnismy...- powiedziałam

- powiedzmy ze to była taka przyjacielska przysługa.

Wspomnienia wróciły. Te same słowa wypowiedzieliśmy w Rotterdamie, kiedy Damiano chorował. Czy my zaczynamy od początku? Czy kiedyś znów będziemy razem?