𝑴𝑶𝑼𝑳𝑰𝑵 𝑹𝑶𝑼𝑮𝑬 [𝑲𝑶𝑶𝑲𝑴𝑰𝑵]

chapter 6: a slave

چپتر_6
#عنوان چپتر: " برده"

"برزیل، هشت جولای، ساعت هشت شب"

با توقف ماشین گوشیشو خاموش کرد و توی جیب کتش گذاشت. راننده پیاده شد و به سرعت در رو براش باز کرد و کنار ایستاد. از ماشین پیاده شد و دستی به کته خاکستری رنگش کشید. لوئیز با لب خندون و دست های باز به استقبالش اومد و با زبان کره ای که هربار بهتر از قبل میشد گفت:

_شوگا، برادر من! خوش اومدی.

قدمی به سمتش برداشت و شونه ای به شونش زد:

_لوئیز. خوش حالم میبینمت

مرد بزرگتر خندید و درحالی که دستشو پشت کمر یونگی حائل کرده بود و به سمت در عمارتش می‌رفتن گفت:

_مطمئنم که نیستی برادر.

ابرو بالا انداخت:

_آه چرا اینطوری فکر می کنی؟

لوئیز خندید:

_مشخصه. هروقت منو میبینی قراره کلی پول خرج کنی!

یونگی روی کاناپه نشست و گفت:

_نگران نباش اگر برام سود نداشته باشه پول خرج نمیکنم.

مرد خندید و درحالی که برای پذیرایی از پسر کوچکتر شامپاین سرو میکرد ابرو بالا انداخت:

_چند ماهی میشه که بهم سر نزدی. مشتری های پروپاقرص زیادی داشتم اما در هر صورت بهترین هارو برای تو نگه داشتم امیدوارم خساست نکنی!

یونگی جام شامپاین رو ازش گرفت:

_منم امیدوارم درست و حسابی بهشون رسیده باشی! دوست ندارم مثل دفعه قبل یه مشت ادم مریض و شلخته با خودم ببرم!

مرد روبه روش نشست و با افتخار لبخند زد:

_دستور داده بودم به خوبی بهشون رسیدگی بشه!

سری تکون داد و در سکوت شامپاینش رو مزه کرد. مرد روباه صفت! فکر میکرد یونگی احمقه؟ اون حتی اطمینان نداشت پسر کوچکتر همه اون برده هارو میخره یا نه و صد البته انقدر آدم دست و دلبازی نبود که محض رضای خدا موش بگیره! پس دوتا تئوری وجود داره! یک، قبل از اینکه بفهمه یونگی داره به برزیل میاد بهشون رسیدگی نمی‌کرده. و دو، بهشون رسیدگی می‌کرده و مطمئن بوده یونگی رو میخره و اون ضرری نمیکنه:

_به چی فکر می‌کنی برادر؟

پوزخندی زد، برادر؟! حاضر بود قسم بخوره اگه لوئیز از محفل و قوانینش نمیترسید همینجا گردنشو میزد! درحالی که چرخی به محتوای درون جام میداد گفت:

_ مطمئنا خبر دار شدی فقط برای خرید اون برده ها اینجا نیستم. قرار داد های مهمی هست که ذهنمو مشغول کرده.

_درک میکنم بعد پدرت تو بیشترین سهام رو تو اون شرکت داری و هر تصمیم اشتباهی به ضرر خودتم هست!