Pewnego dnia Alice próbuje oderwać się od rzeczywistości. Nie da się żyć gdy sama codzienność wbija ci nóż w plecy.
Bohaterka idzie na imprezę na której zostaje otruta i wykorzystana przez pewnych ludzi. W ostatku sił próbując się uratować udaje si...
Holly- No więc trochę ciężko to wytłumaczyć. Byłam pierwszą która tu trafiła. On porwał mnie gdy miałam 15 lat. T/I- Jak to...nikt nie znalazł Cię przez 5 lat? Holly- To nie tak. Porwał mnie w momencie gdy straciłam wszystkich. Nikt się mną nie interesował. W wieku 15 lat moi rodzice wylecieli z kraju zostawiając mnie. Nikt z rodziny i znajomych się mną nie interesował. Gdy mnie porwał...A raczej uratował zrozumiałam że nikt nie kocha mnie tak jak on. T/I- Zaraz zaraz- wstałam z kanapy wylewając przy tym kawę- podoba ci się to że Cię porwał? Holly- Jak powiedziałam nie porwał...tylko uratował. T/I- Ten skurwiel trzyma cie tu od 5 lat a tobie się to podoba? Zwariowałaś? Poppy- Iris uspokój się. T/I- Jak mam być spokojna? Wy serio jesteście chore! Jak może wam się podobać to że tu jesteście? Zdala od świata! Holly- Zrozumiesz to. Masz dużo czasu by się przyzwyczaić. T/I- Jesteś śmieszna myśląc, że tu zostanę. Holly- Nikt wcześniej stąd nie uciekł i tak zostanie. T/I- Ja nie mogę...tobie serio upadło na głowę? Naprawdę wszystkie chcecie tu być do końca życia? Lily- Pogadajmy o tym później...zaraz pora kolacji. Poppy- Iris chodź pomożesz mi. T/I- Proszę...Nie nazywajcie mnie Iris- miałam już dość tego imienia. Żygałam już tym słowem. Holly- Musisz to zaakceptować. Pogadamy jutro.
Dziewczyna odwróciła się i poszła w stronę małej kuchni. Poppy- Przynieś proszę biały obrus jest w tej szafce- wskazała na małą szafkę obok kanapy. Wyciągnęłam z niej białe nakrycie i podałam go dziewczynie. Nakryłyśmy do stołu i po chwili mały stolik zamienił się w stół pełen jedzenia. T/I- Myślałam że to będzie mała kolacja...- powiedziałam patrząc na duży garnek z zupą i jakieś krokiety. Hplly- Tony lubi jeść takie rzeczy. T/I- Tony- powtórzyłam. Poppy- Tak go nazywamy- spojżała na drzwi które pomału się otworzyły. Do pokoju wszedł ten sam mężczyzna lecz tym razem bez maseczki. Miał na sobie czarne dżinsy, białą koszulę z krawatem i ciemną czapkę z daszekim która zakrywała mu oczy. Tony- Witajcie dziewczyny. Jak spędziliście dzień?- powiedział jakby nigdy nic siadając do stołu. Poppy- Dobrze. Lily- Skończyłam czytać kolejną książkę.- powiedziała nakładając sobie na talerz krokieta. To wszystko wyglądało jak rodzinny obiad... Tony- Dobrze. Jutro przyniosę kolejne książki. Jeśli jest coś jeszcze czego potrzebujecie śmiało mówcie.- uśmiechnął się i spojrzał na mnie- A ty Iris? Podoba ci się tu? Mam nadzieję że nic ci tu nie brakuje. Słyszałem że lubisz oglądać filmy więc przygotowałem w pokoju kilka dobrych filmów. Cieszysz się? T/I- Bardzo...- zacisnęłam w ręce widelec. Kolacja dłużyła się. " Tony " cały czas rozmawiał z pozostałymi dziewczynami a ja próbowałam przełknąć chociaż jeden kawałek jedzenia. Ciężko było mi co kolowiek zjeść. Jedyne co mi wchodziło to woda. Chociaż i tak się bałam, że mógł coś do niej dodać... Tony- Dziękuję za kolację kwiatuszki- uśmiechnął się po czym wstał.- Holly mogę Cię poprosić do siebie?- na to pytanie dziewczyna trochę się skrzywiła. Holly- Tak. Spojrzałam na pozostałe dziewczyny ale na ich twarzach nie było żadnych emocji. Gdy Tony i Holly wyszli od razu podeszłam do dziewczyn. T/I- O co chodzi? Dlaczego ją zabrał? Lily- Ciężko powiedzieć. Holly jako jedyna opuszcza ten pokój...a gdy wraca nie może nam nic powiedzieć. Zdarza się to jakieś 2 razy w miesiącu. T/I- Ale...co jeśli on ją krzywdzi!? Poppy- Holly zawsze gdy wraca ma na twarzy uśmiech. Powtarza też że to było piękne przeżycie. Po za tym Tony nigdy by nas nie skrzywdził...tak mi się wydaje. T/I- Jak wy możecie patrzeć na to wszystko z taką obojętnością... Lily- Iris- Westchnęła- idź się połóż. To był dla ciebie ciężki dzień.
Nie miałam już siły. Nie rozumiałam ich zachowania... Bałam się też spać. Co jeśli w nocy on przyjdzie? To jest za bardzo ryzykowne. Poszłam do pokoju gdzie stały piętrowe łóżka i położyłam się na najwyższym z nich. Patrzyłam się w sufit do puki do pokoju nie weszły pozostałe dziewczyny. Bez słowa zgasiły światło i poszły spać. Jednak ja stwierdziłam że nie zmrużę dziś oka. I to był dobry pomysł...
__________ Przepraszam za błędy!😵❤❤❤ Dobranoc💜💜💜💜
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
