AŞK KAPIYI KIRINCA (KİTAP OLDU)

50. Bölüm

  
    Yastığa biraz daha sarılırken kapıya arkam dönük bir şekilde yatmaya devam ettim. İkizlerin eski odasını bize hazırlamıştı Yeşim teyze.

    Oğlanların ranzaya sığmayacağı bariz bir gerçekti sonuçta. Onlar misafir odasında kalacaktı, biz de Beren'le altlı üstlü ranza ortaklığı yapacaktık.

      Harala gürele ile geçen kahvaltının ardından Beren duşa girmiş, Aksel ve Rüzgâr da basketbol oynamak için yakındaki sahaya gitmişti. Ben de izin isteyip biraz dinlenmek için odaya geçmiş, Beren'in talimatıyla ranzanın üst tarafına yerleşmiştim.

      Bu kadar gürültü, eğlence, aile ortamı garip gelmişti. Fazla demek istemiyordum. Çünkü azını çoğunu ayırt edebilecek kadar bir deneyimim olmamıştı.

     Çok şükür, halam bana sahip çıkıp büyütmüştü. Aile kavramına tamamen yabancılaşmamıştım yani. Ama böyle kalabalık sayılabilecek sofralarda hiç bulunmamıştım, o yüzden biraz şaşırmıştım.

    Yeşim teyzenin sıcak tavırları, Emrah amcanın oğluyla sanki arkadaşmış gibi konuşabilmesi, muhabbete katılması, Beren'in annesinin kopyası gibi olması...

     Çok güzeldi aslında ama bana çok yabancıydı. Hiç bilmediğim bir dil gibiydi. Anlamaya çalışırdım belki ama beceremezdim ki.

   Rüzgâr neden buradaydı, bilmiyordum. Ama o benim gibi değildi, ortamı yabancılamıyordu. Bir ailesi; annesi, babası vardı çünkü onun. Bilirdi böyle şeyleri.

    Ben onlar gibi değildim oysa ki. Bu yüzden gelmeyi içten içe istememiştim. Bilmiyordum ki böyle ortamları, aile sohbetlerini.

   "Mavişim, uyudun mu yoksa?" Ne zaman içeri girdiğini anlamadığım Beren'in sesiyle irkilirken o tarafa döndüm. "Uyumadım, uzanıyordum öyle."

     "Durgunsun ama. Bir sıkıntı mı var?" Islak saçlarını tarayan arkadaşım bir yandan da kafasını kaldırmış, bana bakıyordu.

   "Yok kızım bir şey, uykumu alamadım diyedir." Aile ortamını yabancıladığımı söylemezdim sonuçta. Kendini suçlu hissederdi yoksa.

   "İyi o zaman, o poponu kaldır da hazırlan. Aksel mesaj attı, marinaya gidecekmişiz." Kafamı kaldırırken tavana çarpmaktan son anda kurtuldum. "Her zaman hobi olarak ikizinin fikirlerine itiraz eden Beren Cengiz'in bugün uyumlu olacağı mı tuttu? Bizim ne işimiz var onlarla ya?"

     "Mesaj geldiğinde annem dibimdeydi çünkü canım. Aksel'e itiraz etme gibi bir şansım olmadı. Annem punduna getirip benim yerime cevap yazdı." Sıkıntıyla nefesimi verdim.

   "Eğer gitmezsek alternatif etkinlik olarak evi temizlemeyi önümüze koydu canım. Beraber vakit geçirmeliymişiz kardeşim ve arkadaşıyla. Öyle dedi Yeşim hanım."

   "Kaçınılmazsa zevk alacaksın diyorsun yani?" Sorum üzerine başını salladı. "Maalesef canım. O yüzden kalk ve hazırlan. On beş dakikaya çıkacağız, babam bırakacak bizi."

   Evet, bu tatil git gide daha da saçmalaşıyordu.

   Bakalım daha neler olacaktı?

       İçimden uyuşuk hareket etmek gelse de kısıtlı zamanımız olduğu için alelacele hazırlandım ve Beren'in verdiği süreden tam olarak iki dakika önce hazır bir şekilde onun süslenmesini beklemeye başladım.

    Çeşme, bizim okulun oradan biraz daha sıcaktı. Bu yüzden yarım bir bluz ve kot bir tulum giymiştim. O da benim gibi giyinmişti aslında ama tabi ki takısını tokasını eksik etmeyerek süslü görünmeyi ihmal etmemişti.

    "Sence bu kolye oldu mu?" Zinciriyle uğraştığı kolyesini işaret ederken sordu. "Oldu canım oldu. Hadi çıkalım artık."

       Bense kapıda bizi götürmek için bekleyen Emrah amcanın sıcaktan buharlaşmaması için onu ite kaka dışarı çıkarırken cevap verdim. Beş farklı kolye denemişti! Bakarken yorulmuştum vallahi!

   "Aman iyi ki bir şey sorduk! İtekleme sen de be!" Kapıdan çıkmaya çalışan Beren tabi ki cevap olarak çemkirdi.

   "Babacım neden öyle yapıyorsun arkadaşına? Düzgün düzgün çıksana kapıdan." Arabanın yanında bekleyen babasının ona seslenmesiyle anında toparlandı. "Uslu bir kız gibi çiçek de olayım tam olsun!"

    Onun arkasından arabaya binerken gülmeden edemedim. Aile ortamı tuhafı biraz ama eğlenceliydi aslında. Her an her şey olabiliyordu.

🐚🐚🐚
Oy vermeden geçmeyin lütfen olur mu? 🐞💚