prologue(Zawgyi)

1.3K 50 5
                                    

အမုန္း။

ရန္ပြဲ။

တိုက္ခိုက္ျခင္း။
အစရွိတဲ့ အရာ ေတြ နဲ႕ လည္ပတ္လို႔ ေနတဲ့ ကြၽန္ုပ္ တို႔ရဲ႕ ကမာၻ။

"ဘယ္ေတာ့မွ ဒီစစ္ပြဲေတြ ၿငိမ္းေအးမွာလဲ။
ဘယ္ေတာ့ မွ ဒီေလာဘေတြက အဆုံးသတ္မွာလဲ" လို႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဖခမည္းေတာ္ ကို ေမးျမန္း ခဲ့ေပမဲ့ ေက်နပ္ တဲ့ အေျဖကို လဲတစ္ခါမွ  မရခဲ့။

ကမာၻ ေလာကႀကီးတစ္ခုလုံးကို ငါအုပ္စိုးပိုင္ဆိုင္မွ ၿငိမ္းခ်မ္းမယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးအျမင္ အေဟာင္းႀကီး ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ ထားလွ်က္သာ တစ္ယူသန္ေနရင္း စစ္မက္ေတြကိုျဖစ္ပြားေနေစဆဲ။

စိတ္ပ်က္မိပါသည္။
႐ြံမုန္းမိပါ၏။

အဝါေရာင္ ထေနေသာ ေၾကးမုံျပင္ ထဲ မွာ ထင္ဟပ္လို႔ေနေသာ ကိုယ့္ရဲ႕ ပုံပန္းသ႑ာန္ ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္မိရင္းသာ သက္ျပင္းကိုရွိုက္လိုက္မိရသည္။

စစ္တိုက္ ထြက္ခါနီး သူ႕ရဲ႕ ပုံရိပ္သည္ ေၾကးမုံျပင္တြင္ စိတ္မသက္မသာျဖစ္ဖြယ္ရာ ေပၚေပါက္လို႔ေနသည္။
ေက်ာျပင္ ႏွင့္ ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံးတြင္ ေ႐ႊႀကိဳး ေ႐ႊဆိုင္းမ်ားသာ ရစ္သိုင္းပတ္ေႏွာင္ လို႔။

သံခ်ပ္ကာ ေလး အဝတ္အထည္ ေလး  တစ္ထည္ ေတာင္ မပါ။
ရင္ဘတ္ တြင္ အျပည့္ ထိုးထားေသာ ထိုးကြင္းေတြ မွင္႐ုပ္ ေတြမွာ သူ႕ရဲ႕ ပုံပန္းသ႑ာန္ ကို ပို၍ အားမာန္ပါေစ၏။

ခႏၶာကိုယ္ ေအာက္တြင္ေတာ့ ပိုးသားအစစ္ ႏွင့္ ရက္လုပ္ထားပါေသာ ေ႐ႊပိုးမွ်င္ ထည္။
လက္ ေတြ ေျခေထာက္ ေတြမွာလဲ ေ႐ႊေရာင္ ေၾကးပတ္တို႔ျဖင့္ စည္းေႏွာင္ကာ ႏွင့္ အက်ဥ္းခ်ထားသကဲ့သို႔ ခံစားေနရသည္။

ျဖဴဝင္းေသာ အသားအရည္ ႏွင့္ ခန့္ညားေသာ ႐ုပ္ရည္ သြင္ျပင္က ျမင္ရသူ အေပါင္းတို႔အားေက်နပ္ အားရေစမွာအမွန္ ဆိုေပမဲ့ သူက ေတာ့ ဒီပုံကို အားမရ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လဲ မျမင္ခ်င္။

မည္သည့္အတြက္ ေၾကာင့္အားမရ  ျခင္း၊ မျမင္ခ်င္ျခင္းျဖစ္ပါသနည္းဆိုရလွ်င္ အခုလိုစစ္တိုက္ထြက္ခါနီး လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ပုံသ႑ာန္ေၾကာင့္ ဟုပင္ ဆိုရမည္ မွာ အမွန္။

နာဂသျှတ္တိရ-Once Upon A Time{U+Z}Where stories live. Discover now