part 93

4.5K 456 7
                                    

unicode

အပိုင်း (၉၃)

ဒီအမတ်မင်းက သူ၏ညီမကို ဘယ်လိုဂရုစိုက်သင့်တယ်လို့ ဦးလေး ၃ ထင်လဲ?

ဒါပေမယ့် ကိုင်ထားသည့် စာအုပ်၏ စာနှစ်မျက်နှာလောက်ကို ဖတ်ပြီးသည့်အခါမှာ အကြောင်းပြချက် တချို့ကြောင့် သူဟာ နန်းပေါင်ရီ၏ ပန်းထိုးအိတ်အကြောင်းကို စဉ်းစားမိနေသည်။ သူမထိုးပေးသည့် ပန်းထိုးအိတ်ကို သူပျောက်သွားတယ်လို့သာ နန်းပေါင်ရီသိရင် ဘယ်လောက် ဝမ်းနည်းသွားလိမ့်မလဲ။

သူ စာအုပ်ကို ချလိုက်ပြီး ပြတင်းနားကို တိတ်တဆိတ် လျှောက်သွားလိုက်သည်။ သူ တိတ်တိတ်လေး ရှာနေပြီး တွေ့သည့်အချိန် အနားမှာ ဘယ်သူမှ မရှိကြောင်းကို အတည်ပြုပြီးမှ ပန်းထိုးအိတ်လေးကို ကောက်ယူလိုက်သည်။ အဓိပ္ပါယ် မယ်မယ်ရရ မရှိပါပဲ သူ့ခါးပတ်မှာ ပြန်ချိတ်ထားလိုက်သည်။

တခြားဘက်မှာတော့ ….

နန်းပေါင်ရီသည် စာကြည့်ခန်းက ပြန်လာပြီး အဘွားဆီကို သွားလည်ဖို့ စီစဉ်ထားသည်။ ဆုန်းဟယ့်ခြံ၏ တံခါးဝတွင် သူမ ရှသခင်မကြီး၊ ရှချင်ချင်တို့နှင့် တွေ့သည်။ သားအမိနှစ်ယောက်က ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲ တစ်ခုရှိနေသလို ပေါ်ပေါ်လွင်လွင် ရယ်နေကြသည်။ နန်းပေါင်ရီက ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး အရိုအသေ ပေးလိုက်သည်။

ရှသခင်မကြီးသည် သူမ၏သမီးမှာ သက်တူရွယ်တူ တခြားကလေးများနှင့် ရင်းနှီးသည်ဟု ထင်တာကြောင့် ချင်းချင်းကို ပြောလိုက်သည်။

“ချင်ချင်၊ အမေသွားနှင့်မယ်”

သူမ၏အမေ ထွက်သွားပြီးနောက် ချင်ချင်က သူမ၏ မျက်ခုံးတွေကို အောင်မြင်စွာ ပင့်တင်လိုက်ပြီး ပြောလာသည်။

“နန်းပေါင်ရီ၊ ငါကနင်တို့အိမ်ကို မင်္ဂလာဖိတ်စာ လာပို့တာ၊ ဘယ်သူ့ မင်္ဂလာဆောင်လို့ထင်လဲ”

နန်းပေါင်ရီက ဆွေးနွေးချင်စိတ်ရှိမနေ။ ခြေမနဲ့ စဉ်းစားရင်တောင် သိနေသည်ပဲ။ မစဉ်းစားရင်လည်း သူမသိသည်။ ရှချင်ချင်နဲ့ ဝမ်လင်တို့၏ ဆန်တွေက ထမင်းအိုးထဲမှာ ချက်ပြီးပြီဆိုတာ လူတိုင်း သိနေကြပြီးဖြစ်သည်။ သတင်းတွေကို ငြိမ်သက်အောင်လုပ်ဖို့ ရှအိမ်က မဖြစ်မနေ ရှချင်ချင်ကို ဝမ်လင်နှင့် ပေးစားရတော့မည်ပင်။

အာဃာတပြန်တမ်းWhere stories live. Discover now