အာဃာတပြန်တမ်း

part 147

Unicode
အပိုင်း (၁၄၇)
ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ မင်းမှာ ဈေးပေါတဲ့ လက်တွေရှိနေလို့လေ

စာရွက်က အပိုင်းပိုင်းအစစ ဆုတ်ဖြဲခံလိုက်ရတာကြောင့် တချို့အပိုင်းတွေက ပျောက်ကုန်သည်။ သူမ စကားလုံး ခုနစ်လုံးကိုသာ ရှာနိုင်ခဲ့သည်။

‘လိုချင်၊ နှလုံးသား၊ ငါ၊ သိမ်းပိုက်၊ မင်း၊ ရဲ့၊ အတွေး’

နန်းပေါင်ရီက အံ့အားသင့်စွာနှင့် “မင်းက ငါ့နှလုံးသားရဲ့ ……သိမ်းပိုက်….”

နန်းပေါင်ရီက အမတ်မင်း၏ နှလုံးသားကို မသိမ်းပိုက်ချင်ပေ။  သူမက သူ၏နှလုံးသားကို သိမ်းပိုက်ထားတယ်လို့ ထင်တာကြောင့် သူက သူမကို လျစ်လျှူရှုခဲ့တာလား။

အရမ်း အတ္တကြီးတာပဲ….

ပြီးတော့ ထပ်ပြီး သူမက သူ၏နှလုံးသားကို ဘာကြောင့် သိမ်းပိုက်ရမှာလဲ သူမက သူ၏အချစ်ဆုံး ညီမလေး မဟုတ်ဘူးလား။

ဟန်ယန့်လျန်က ပန်းထိုးနေတာကို ချလိုက်ပြီး မြှောက်ပင့်လိုက်သည်။

သူမက စာရွက်အပိုင်းတွေကို ကြည့်ရင်း “အဓိပ္ပါယ်ကိုသိပြီလား”

“အင်း….”

နန်းပေါင်ရီက တစ်ဝက်တပျက် သိစိတ်နှင့် တုံ့ပြန်လိုက်ပြီး တစ်ခုခုကို စဉ်းစားမိသွားသည့်အခါ စာရွက်တွေကို ရှုပ်ပွသွားအောင် ရောနှောပစ်လိုက်သည်။ သူမက မူမမှန်တော့ဘဲ မျက်နှာကို တစ်ဖက်သို့ လှည့်လိုက်ပြီး စာရွက်စတွေကို ပန်းထိုးအိတ်ထဲသို့ ထိုးသိပ်ထည့်လိုက်သည်။

ဟန်ယန့်လျန်က အဓိပ္ပါယ်ရှိရှိ ပြုံးလိုက်သည်။

“ငါမင်းရဲ့ နှလုံးသားကို သိမ်းပိုက်ချင်တယ်”

အဲ့ဒါက ချစ်စကားပြောသည့် ချစ်သဝဏ်လွှာ မဟုတ်လို့ ဘာလဲ။ ရှက်သွားသည့်ပုံ ထောက်ရင် သူမလေးက တကယ်ကို ငယ်ရွယ်သေးပြီး ပျာယာခတ်နေတာ သိသာလှသည်။

နန်းပေါင်ရီက သူမကို ပြန်ဖြေရမှာ ပျင်းရိနေပြီး တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် “ငါ့ဝေစုကို ယူပြီးပြီဆိုတော့ ညစာစားဖို့ မနှောင့်ယှက်တော့ဘူး၊ နှစ်ကုန်ကျရင် နောက်စာအုပ် တစ်အုပ်ရေးဖို့ အချိန်ရတယ်၊ အဲ့ဒါကြောင့် ရှေ့ကစာအုပ်ရဲ့ သင်ခန်းစာကို ယူပြီး ပိုပြီး ဧည့်သည်တွေကို ဆွဲဆောင်နိုင်ဖို့ ပြင်ဆင်ရမယ်၊ နင်လည်း ဝေစုများများ ရတာပေါ့”