part 114

3.7K 338 9
                                    

unicode

အပိုင်း (၁၁၄)

ဒီအမတ်မင်းကို ပေးနမ်းမလား…ဟင်?

နန်းပေါင်ရီက အလွန်ကြောက်လန့် သွားသည်။

ရှောင်းယီသည် မွေ့ရာပေါ်၌ ပျင်းရိစွာ ထိုင်နေရင်း သူမကို လက်မောင်းကြားမှာ ပွေ့ဖက်ထားသည်။ သူမ၏မျက်ခုံးများကို သူ၏လက်ချောင်းများဖြင့် ထိတွေ့ဆော့ကစားနေပြီး သူ၏အပြုံးက ဒွိဟဖြစ်စေသည်။

“ဒီအမတ်မင်းကို ပေးနမ်းမလား၊ ဟင်?”

နန်းပေါင်ရီက ပိုပြီး ကြောက်လန့်လာသည်။ သူမကို အလိုလိုက်တတ်သည့် သူမ၏ အစ်ကို ၂ က ပြောင်းပြန် လှန်လိုက်သလိုပင်။ သူမက တံတွေး မျိုချလိုက်မိသည်။

သူမက ရုတ်တရက် စိတ်ပြောင်းပြီး ပြတ်သားလာသည်။ စာအုပ်စင်ပေါ်က အစားအစာဘူးနဲ့ ပြတင်းအပြင်က ခေါင်ရမ်းပန်းပင်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး သူမရုတ်တရက် အကြံတစ်ခု ရလိုက်သည်။

သူမက ကလေးဆန်သည့် အသံလေးနဲ့ “အမတ်မင်းက ခေါင်ရမ်းပန်းရဲ့ ဒဏ္ဍာရီကို ကြားဖူးလား”

ရှောင်းယီက မျက်ခုံးကို ပင့်လိုက်ပြီး “ငါ အသေးစိတ် နားထောင်ချင်တယ်”

“ဝမ်ချန်လင်းလို့ခေါ်တဲ့ ကဗျာဆရာတစ်ယောက် ရှိတယ်တဲ့၊ သူက ရှေးကျတဲ့ မြို့တစ်မြို့ကို ရောက်လာပြီး အိမ်အိုကြီး တစ်အိမ်မှာ နေတယ်၊ ခေါင်ရမ်းပန်းပင် တစ်ပင်က အိမ်ရဲ့အပြင်ဘက်မှာ ပေါက်လာတယ်၊ သူက ကဗျာတွေကို ညတိုင်းရေးတယ်၊ ဒါပေမယ့် သူ မနက်နိုးလာတဲ့ အခါမှာ ကဗျာ၏ ဒုတိယအပိုဒ်က ပျောက်နေပြီး တခြားစာသားတွေကို အစားထိုးပြီးရေးထားတာကို သူတွေ့လိုက်ရတယ်”

“…..”

“သူ၏ စိတ်ထဲက သိချင်စိတ် ပြင်းပြနေပြီး တစ်ညမှာ သူက ရေတွင်းရဲ့ အစွန်းမှာ လှဲပြီး အိပ်နေတယ်၊ ရေထဲမှာ လရောင်က ထင်ဟပ်နေတယ်၊ အဲအချိန်မှာ သူ ခေါင်ရမ်းပွင့်လေး အသက်ဝင်လာကို မြင်လိုက်ရတယ်၊ အဲ့ဒါက သူရဲ့ကဗျာတွေကို ညတိုင်းလာပြီး ဖြည့်ရေးပေးနေတဲ့ သူတစ်ယောက်အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားတယ်၊ တကယ်တော့ အဲ့ဒါက ခေါင်ရမ်းပန်းလေးပဲ၊ ပြီးပြီ”

အာဃာတပြန်တမ်းTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon