part 115

3.7K 370 12
                                    

unicode
အပိုင်း (၁၁၅)

မင်းကို တခြားသူတွေက စော်ကားခွင့် ငါမပေးနိုင်ဘူး

“တရားစွဲမယ်?”

ယွမ်နန်သည် သူမ၏လက်သည်းတွေကို မှုတ်လိုက်ပြီး သူမ၏ရှက်နေဟန်ရသည့် နှုတ်ခမ်းများက လှောင်ပြုံး ပြုံးနေပြီးပြောလိုက်သည်။

“နင့်ရဲ့ တရားသူကြီးက ငါတို့ကို မထိန်းချုပ်နိုင်ဘူး”

ဒီစကားကို ကြားသည့် အချိန်မှာပင် နန်းပေါင်ရီ၏ အနက်ရောင် ညဝတ်စုံမှာ စုတ်ပြဲသွားသည်။ မိန်းကလေးသည် သူမ၏မျက်လုံးများကို ရုတ်တရက် ဖွင့်လိုက်သည်။ သူမ မအော်ဟစ်ခင်မှာ ကြီးမားပြီး ညစ်ပတ်နေသည့် လက်ဖဝါး တစ်ဖက်က သူမ၏ပါးစပ်ကို တင်းကျပ်စွာ ပိတ်ထားသည်။

ကိုယ်ရံတော်များသည် သနားညှာတာခြင်း မရှိဘဲ ရိုင်းစိုင်းသည့် တိရစ္ဆာန်များကဲ့သို့  ပြုံးလိုက်ပြီး သူမဆီကို သူတို့၏ သွားစွယ်များ၊ လက်သည်းများကိုထုတ်ပြီး ခုန်လွှားလာကြသည်။ သူမ၏ ငယ်ရွယ်သည့် အသက်နှင့် သူမ၏ ကြောက်လန့်တကြား ကန်ကြောက်မှု၊ ခြိမ်းခြောက်မှုတွေကို လျစ်လျှူရှုလိုက်ပြီး သူမကို အကြမ်းဖက်ဖို့သာ ကြိုးစားနေကြသည်။

သူမသည် အဆင့်ကိုးသာရှိသည့် မိန်းကလေး တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သူတို့ကို တာဝန်ကျေရန်မှာ သူမ၏ကံကြမ္မာသာ ဖြစ်သည် မဟုတ်လား?

ယွမ်နန်သည် မြေအောက် အကျဉ်းထောင်ထဲမှ  ဖြစ်ရပ်ကိုကြည့်ပြီး လှောင်ရယ် ရယ်လိုက်သည်။

“နန်းမိန်းကလေး၊ မင်းသိသင့်တာက ငါနဲ့ရှန်းသခင်လေးတို့က  အမတ်မင်းရဲ့ လူတွေပဲ၊ ဒီညတော့ ငါက အမတ်မင်းရဲ့ အမိန့်ကို နာခံမယ်၊ သူက မင်းကိုမုန်းတယ်၊ မုန်းတယ်၊ ပြီးတော့ မင်းကို သတ်ချင်နေတာ၊ ဒီကမ္ဘာမှာ မင်းတစ်ယောက်တည်းကပဲ မိန်းမတစ်ယောက် အနေနဲ့ ယောက်ျားကောင်း မရနိုင်တာ၊ အဲ့ဒါကြောင့် ငါက မင်းကို ဖြည့်ဆည်း ပေးလိုက်တာလေ၊ တောင်ပိုင်းသူလေး  မင်းက အမတ်မင်းကို သူရဲ့ ကြင်နာမှုကြောင့် ကျေးဇူးတောင် တင်သင့်သေးတယ်”

နန်းပေါင်ရီ၏လက်များသည် သံကြိုးခတ် ခံထားရပြီး သူမ၏ခေါင်းကလည်း မြင့်မြင့်ကို မြှောက်ခံထားရသည်။ အစေခံများသည် သူမ၏ခြိမ်းခြောက်မှုကို မမှုပေ။ သူမသည် လူတစ်ယောက် မဟုတ်တော့ဘဲ သူတို့၏ ကစားစရာ ပစ္စည်းတစ်ခု ဖြစ်နေရသည်။

အာဃာတပြန်တမ်းWhere stories live. Discover now