part 183

3.1K 346 4
                                    

Unicode

အပိုင်း (၁၈၃)
နန်းပေါင်ရီငါကိုဖိအားမပေးနဲ့

နန်းပေါင်ရီက ရွှေငွေအပြည့် ကျောက်စိမ်းစံအိမ်ကို ရောက်လာခဲ့သည်။

သူမက ဧည့်ခန်း၏အထူးစားပွဲ နံပါတ်ရှစ်မှာ ထိုင်လိုက်ပြီး လက်ဖက်ရည်ကောင်း တစ်ကရားနဲ့ တခြားမုန့်တွေကိုမှာပြီး အေးအေးဆေးဆေး အရသာခံ နေလိုက်သည်။

ဟယ်ယဲ့က ဆန်မုန့်တချို့နဲ့ သေရည်ကို စားသောက်ပြီးသောအခါ တိုးသဲ့သဲ့ ကပ်ပြောလာသည်။

“မမလေး၊ မမလေးက ဒီကို ရန်ပွဲကြည့်ဖို့ လာတာဆို အစေခံမြင်တာကတော့ ကြီးကြယ်ခမ်းနားတဲ့ စားသောက်ဆိုင်ပါ၊ ဘယ်သူကမှ ဒီမှာ ပြဿနာ မရှာရဲလောက်ဘူးမလား”

“စိတ်မပူပါနဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း စောင့်ကြတာပေါ့”

နန်းပေါင်ရီကပြုံးရင်း ပဲနို့တစ်ခွက်ကို လောင်းထည့် လိုက်သည်။

“ရွှေငွေအပြည့် ကျောက်စိမ်းစံအိမ်ရဲ့ ပဲနို့က အရမ်းကောင်းတာပဲ၊ နင်လည်း နှစ်ခွက်လောက် ထပ်ပြီး သောက်ကြည့်”

ထိုအချိန်မှာပဲ စားပွဲရှည်ပေါ်က စားသောက်ပွဲက ပြီးခါနီးဖြစ်နေပြီ။

တောင်ပိုင်း၏ သခင်လေးက ချောမောဆဲပေမယ့် သူ့မျက်လုံးထဲက စိတ်သောကတွေကတော့ ထင်ထင်ရှားရှား ပေါ်နေလေသည်။

အမွှေးတိုင် လေးတိုင်ထွန်းစာ အချိန်တောင်ကြာခဲ့ပြီ…

တွားသွားတယ် ဆိုရင်တောင် ပြန်ရောက်လာသင့်နေပြီလေ။

အတန်းဖော် တစ်ယောက်က သူ၏ပခုံးကို ဖက်လိုက်ပြီး ရယ်မောရင်း “အစ်ကို နန်း၊ ငါတို့က သောက်လို့ ပြီးတော့မယ်၊ အစ်ကို ငွေရှင်းတော့မလား၊ မက်မွန်ပွင့်လမ်းကို သွားကြမယ်လေ အဲ့ဒီမှာ မိန်းမလှလေးတွေ အများကြီးပဲလို့ ကြားတယ်…”

နန်းကျင်က နွေးထွေးတဲ့အသံနဲ့ “အခုက စောပါသေးတယ်၊ မက်မွန်ပွင့်လမ်းက မဖွင့်လောက်သေးဘူး၊ မင်းတို့ အရင်သောက်ကြပါဦး၊ ငါအောက်ထပ်ကို သွားပြီး သေရည် ထပ်မှာလိုက်ဦးမယ်”

“ရွှေငွေအပြည့် ကျောက်စိမ်းစံအိမ်လို့ မပြောရဘူး၊ သေရည်တစ်အိုးကို ရွှေစနှစ်ရာတောင် ကျတယ်၊ အစ်ကိုက အရမ်း ရက်ရောတာပဲ”

အာဃာတပြန်တမ်းWhere stories live. Discover now