အာဃာတပြန်တမ်း

part 166

Unicode

အပိုင်း (၁၆၆)
အရမ်းမှားနေပြီ

နွေဦးကျောက်စိမ်းစံအိမ်က သူမ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်တဲ့ နေရာတစ်ခု ဖြစ်သည်။

နန်းယန်က လျိုဒုန်ဖန်းကို ဒီနေရာမှာ သူမကို ကြံစည်ဖို့ ခိုင်းလိုက်တာ ဖြစ်သည်။ နန်းယန်က သူမကို လျှော့တွက်လွန်းပြီပင်။

လျိုဒုန်ဖန်က ပြုံးရင်း “ဘာလို့လဲ၊ ညီမလေးပေါင်ရီက တစ်ယောက်ယောက်ကို ခေါ်မလို့လား တကယ်လို့ သူများကို ခေါ်လိုက်ရင်တောင် လူတိုင်းက မင်းနဲ့ငါ ခြေရှုပ်နေကြတယ်လို့ပဲ မြင်ကြမှာ…. ပြီးတော့ မင်းဂုဏ်သိက္ခာလည်း ပျက်စီး သွားတော့မှာနော်”

နန်းပေါင်ရီက ပစ္စည်းတွေ တင်ထားသည့် စင်ဘက်သို့ ခပ်အေးအေးပင် လျှောက်သွားသည်။ ထိုနေရာမှာ မရေမတွက်နိုင်တဲ့ လက်နက်တွေ ရှိသည်။ အားလုံးက ပြဇာတ်အတွက် သုံးသော ပစ္စည်းများ ဖြစ်သည်။

သူမက ဓါးရှည်တစ်ချောင်းကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး ရှီလင်နှင်းတောင်ပေါ်က အဖြစ်အပျက်ကို စိတ်ထဲမှာ မြင်ယောင်လာသည်။

ထိုအချိန်တုန်းက ကျန်းယွမ့်ဝမ်၏ အမေက လမ်းဘေးလူ တစ်ယောက်ငှားပြီး မမကြီး၏ ဖြူစင်မှုကို ဖျက်ဆီးဖို့ လုပ်ကြံခဲ့သည်။ သူမက မမကြီးကို ကာကွယ်ဖို့အတွက် လက်မောင်းကို ကြွေထည် အပိုင်းအစနဲ့ ခြစ်ပြီး ထိုလူက ဓါးစာခံအနေနဲ့ သူမကို ခေါ်လာတာပါဆိုပြီး ဇာတ်လမ်းဆင်ဖို့ လုပ်ခဲ့သည်။

နောက်တော့ သူမ အမတ်မင်း၏ ဟန့်တားခြင်းကို ခံလိုက်ရပြီး သူက သူမကို ငတုံးမလေးလို့တောင် ‌ခေါ်ခဲ့သေးသည်။

ဟုတ်တယ်၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကာကွယ်ဖို့ ဘာလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ထိခိုက်အောင် လုပ်ရမှာလဲ

သူမက စိတ်အေးအေးထား စဉ်းစားပြီးသည့် အခါမှာတော့ ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ်ကို ကိုယ်ကာကွယ်ဖို့ နည်းလမ်း တစ်ခုကတော့ အမြဲလိုလို ရှိစမြဲပါပင်။

သူမက ဓါးရှည်ကိုဝှေ့ယမ်းပြီး ကစားနေချိန်မှာ မီးငှက်လို မျက်လုံးကြီးတွေက တောက်ပရွှန်းလဲ့နေသည်။