အာဃာတပြန်တမ်း

part 165

Unicode

အပိုင်း (၁၆၅)
သူမကိုပွေ့ဖက်ထားချင်တယ်

နန်းအဘွားအိုက တုတ်ကောက်ကို တင်းကျပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

သူမ၏ ကျောင်းကျောင်းအာကို သူမက လက်ဖဝါးပေါ်က ရတနာတစ်ပါးလို တန်ဖိုးထားတာ ဖြစ်သည်။ တခြားသူတွေ၏ စော်ကားတာကို ခံရဖို့မဟုတ်ပါချေ။

ချန်းတယ်ယွီ တင်မက လျိုဒုန်ဖန်းကလည်း ကောင်းတဲ့ကောင်တွေ မဟုတ်၊ ကျောင်းကျောင်းအာ၏ ပန်းထိုးဖိနပ်လောက်တောင် တန်ဖိုးရှိတဲ့ ကောင်တွေ မဟုတ်ပါဘဲနဲ့များ…

ချက်ချင်း သူမက ရှောင်းယီကို ကြည့်လိုက်သည်။ ချောမောကြည့်ကောင်းတဲ့ လူငယ်က အမတ်မင်း တစ်ပါး၏ အမှတ်တံဆိပ်ဖြစ်တဲ့ ရွှေခါးပတ်ကို ကစားနေသည်။ သူ၏မျက်နှာက အနည်းငယ် အေးစက်နေပြီး ကျောင်းကျောင်းအတွက် သိသိသာသာ စိတ်ဆိုးနေသည်။

သူမက ရုတ်တရက် ကျောင်းကျောင်းအတွက် သားမက်ရွေးချယ်မဲ့ အခြေအနေ သုံးခုကို သတိရသွား မိသည်။

ကြည့်ကောင်းရမယ်၊ အရည်အချင်း ရှိရမယ်၊ ရိုးရှင်းတဲ့ မိသားစု နောက်ခံရှိရမယ်…..

ရှောင်းယီက ထိုအချက်တွေနဲ့ ကိုက်ညီနေသည်ပဲ။ နှိုင်းယှဉ် ကြည့်ရမယ်ဆိုရင် သူက ချန်းတယ်ယွီနဲ့ လျိုဒုန်ဖန်းထက် အဆထောင်သောင်းမက သာလွန်သည်။ အတွေးတစ်ခုက သူမစိတ်ထဲမှာ ရေးတေးတေး ရစ်ဝဲလာနေလေသည်။

သို့သော်လည်း အခုအချိန်ကတော့ ရှောင်းယီနဲ့ စကားပြောဖို့ အခွင့်မသာသေးပါချေ။

သူမက ဒေါသဖြစ်စွာနဲ့ “ကျူးကျူး၊ ကျောင်းကျောင်းကို အပြင်ခေါ်ထုတ် သွားလိုက်”

သူမက စစ်မျက်နှာကို စဖွင့်လိုက်ချေပြီ။

နန်းပေါင်ကျူးက ထိုင်မနေရဲတော့ပါချေ။ သူမက နန်းပေါင်ရီ၏ လက်ကိုဆွဲပြီး ပြဇာတ် ထိုင်ခုံကနေ ဆွဲခေါ်သွားတော့သည်။

သူတို့ညီအစ်မ ခြေလှမ်း အနည်းငယ်တောင် မလှမ်းရသေးခင် နန်းသခင်မကြီး၏ ကျယ်လောင်စွာ ဆူပူလိုက်သံကို ကြားလိုက်ရတော့သည်။

“ဒီရက်တွေမှာ ဦးနှောက်ကို မိုးကြိုးပစ်သွားသို့ မတွေးတော နိုင်တော့တာလား၊ ငါတို့ နန်းအိမ်တော်ရဲ့ ရွှေစနည်းနည်းကိုများ ရမလားလို့ လောဘတက်နေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ရုပ်ဆိုးလိုက်တာ၊ နင့်သားရဲ့ လက်ထပ်ပွဲကို ရွှေစတွေနဲ့ အလဲအလှယ် လုပ်နိုင်မယ်တဲ့လား၊ ဘယ်လိုတောင် အရှက်မရှိလိုက်တဲ့ လူတွေလဲ၊ ဘယ်လို အသုံးမကျတဲ့ ပစ္စည်းတွေလဲ”