အာဃာတပြန်တမ်း

part 146

Unicode

အပိုင်း (၁၄၆)
သူပေးသည့်စာကို သူမဖတ်လိုက်တယ်

အစေခံက နားမလည်ပေ။ 

“မမလေး”

နန်းယန်၏မျက်လုံးတွေထဲမှာ အနက်ရောင် မျဉ်းတစ်ကြောင်း ဖြတ်ပြေးသွားသည်။

“နန်းပေါင်ရီက ပြောတယ်၊ ငါ့မှာအတွင်းပစ္စည်းတွေ မရှိတော့ ချန်းသခင်မကြီးက လက်ထပ်ပွဲကို လက်လျှော့သွားမှာပဲတဲ့၊ …… ဒါပေမယ့် ငါကနန်းအိမ်တော်က သမီးတစ်ယောက် မဟုတ်ဘူးလား။ ငါ့နာမည်နဲ့ မျိုးရိုးဗီဇက သူတို့ဆီကပဲ ဆင်းသက်လာတာလေ”

“မမလေး မေ့နေပြီလား၊ အရင်တစ်ခေါက်က သခင်ကြီးနဲ့ သခင်မကြီး လက်ထပ်ဖို့ လုပ်တော့ အမတ်မင်းက ဟန့်တားလိုက်တယ်လေ”

နန်းယန်က ဂရုမစိုက်ချေ။ သူမက ဝတ်ရုံလက်ကို ကွယ်ရင်း အိပ်ခန်းထဲကို ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။

“မနက်ဖြန် ချန်းအိမ်တော်ကိုသွားပြီး ချန်းသခင်လေးကို သွားမေးလိုက်၊ နေ့လယ်ပိုင်းကျရင် နွေဦးကျောက်စိမ်းစံအိမ်မှာ ငါနှင့်အတူ လက်ဖက်ရည် သောက်နိုင်မလားလို့”

နောက်တစ်နေ့…..

နန်းယန်က ချန်းတယ်ယွီနှင့် တွေ့ဖို့ပြောထားသည့် နွေဦးကျောက်စိမ်းစံအိမ်ကို ရောက်သည့်အခါ ချန်းတယ်ယွီက ရောက်နှင့်နေပြီ။ အရာရှိငယ်က အညိုရောင် သားမွေးထည်ကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး နွေးထွေး စွတ်စိုနေသည်။

သူမက မျက်လုံးတွေိကို အောက်ချလိုက်ပြီး ငုံ့ကိုင်းဂါရဝပြုရင်း “ချန်းသခင်လေးက အရမ်းကံကောင်း တာပဲ”

ချန်းတယ်ယွီက မှားယွင်းစွာ ကောက်ချက်ချ မိသွားသည်။

“မင်းနဲ့ငါက လက်ထပ်ဖို့အတွက် ကတိကဝတ် ပြုပြီးကြပြီ၊ ဘာလို့ အရမ်း ယဉ်ကျေးနေတာလဲ၊ ငါ့ကို ….. လို့ခေါ်ရင်ခေါ်၊ ဒါမှမဟုတ် နန်းပေါင်ရီ ခေါ်သလို အစ်ကိုချန်းလို့ ခေါ်ရင်လည်း ခေါ်လို့ရတယ်”

နန်းယန်ကပြုံးရင်း ထိုင်လိုက်သည်။

“ဒီနေ့ အစ်ကိုချန်းနဲ့ တွေ့ဖို့ပြောလိုက်တာက အစ်ကို့ရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာ အတွက်ပါ”