12 කොටස 💜

1.4K 185 17
                                    


"ඔන්න දැන් අපි ඇවිදින්නයි යන්නේ..."

"මට බයයි.."

"අර මක්කටද බය වෙන්නේ මේ මම ඉද්දි"

"ඒවුනාට"

"කෝ කෝ මගේ අත් දෙක අල්ලගෙන හිමින් අඩියක් ඉස්සරහට තියන්න"

එයාගේ අත් දෙක මගේ අත්දෙකට හිර කරගත්තු මම එයාගේ ඇස් දිහාම බලාගෙන කතා කරද්දි ඒ ඇස් අස්සේ කලබලකාරි බවක් දැක්කත් මම එයා එක්ක හිනා වෙද්දි පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ ඒ ඇස්වල තියෙන කලබලකාරි බව නැති වෙලා ගියා

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

එයාගේ අත් දෙක මගේ අත්දෙකට හිර කරගත්තු මම එයාගේ ඇස් දිහාම බලාගෙන කතා කරද්දි ඒ ඇස් අස්සේ කලබලකාරි බවක් දැක්කත් මම එයා එක්ක හිනා වෙද්දි පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ ඒ ඇස්වල තියෙන කලබලකාරි බව නැති වෙලා ගියා

ඔයාට පුලුවන්...අඩියක් හරි තනියෙන් ඉස්සරහට තියන්න සදෙව්..

අදට එයාට ට්‍රිට්මන්ට් පටන් අරන් ගොඩ කාලයක් ගත නෙලා තියෙද්දි කලින් නොදැනුන කකුල් දෙක දැන් එයාට දැනෙනවා...
ඉතින් මගේ මහන්සියත් එයාගේ දෛරයත් එකතු වෙලා අද එයාට තමන්ගේ දෙපයින් හිටගෙන ඉන්න පුලුමන් විනාඩි දෙක තුනකට වුනත් ඒක මට මහාමෙරක් වගෙයි

"හරි හිමින් අඩිය තියන්න..වැටෙන්නේ නෑ මම අල්ලගෙනනේ ඉන්නේ"

එයා එක අඩියක් ඉස්සරහට තියද්දි මම එක අඩියක් පස්සට තියාලා එයාගෙන් ඈත් වෙද්දි එවා තව අඩියක් ඉස්සරහට තියලා මගේ ලගට ලන් වුනා..

අන්තිමට අඩි පහා හයක්ම ඇවිදපු එයාගේ ඇස් කදුලු පටලයකින් වැහිලා තියෙද්දි ඒ ඇස්වල කදුලු දැක්කත් මට දැනුනෙ සතුටක්

මොකද එයා ඇවිද්දා...මගේ අපූර්ව ඇවිද්දා

"ඔයා ඒක කරා.."

"නෑ...අපියි ඒක කරේ..ඔයා නැත්තන් මට මෙහෙම හිටන් ඉන්න එකත් හීනයක් සිත්රු"

"එහෙම කියන්න එපා ඒක මගේ වගකීම"

"ඔයාට පිං සිත්රු....නැතිවුන මගේ බලාපොරොත්තු ආයේ මගෙ ලගට ගෙනත් දුන්නට"

මා හදෙහි සිත්රු (TK)Where stories live. Discover now