10 කොටස 💜

1.5K 208 42
                                    


අපිට පලවෙනි ලෙක්චර් එක ඉවර වෙලා ඊලග එක පටන් ගන්න පැය තුනක් විතර තිබුන නිසා හතර දෙනාම කැම්පස් එකේ ලයිබ්‍රියට ගියේ අපිට ඕන කරන පොත් වගයකුත් හොයාගන්න තිබ්බ නිසයි

ලයිබ්‍රියේ වැඩි දෙනෙක් නැති වෙද්දි අපි කොණකට වෙන්න තිබ්බ මේසෙන් ගිහින් වාඩි වුනා..

මුලු ලයිබ්‍රිය පුරාවටම තිබුනේ පාළු නිදහස් බවක්.... මම ඒකට මාරම ආසයි හිතට නිදහස්

අනිත් අය පොත් හොයන අතරේ පොඩි තිබහක් ආපු නිසා මම කැන්ටිමට යන්න කියලයි හිතුවේ

"මම ඉක්මනට බොන්න දෙයක් අරන් එන්නම්"

"මාත් එන්නම් සිත්රුවෝ.."

"මට තනිකන්දෝසේ නෑ... උබ ඉදහන්"

සත්නිදුත් මාත් එක්ක එන්න හැදුවත් මම සත්නිදුව නතර කරේ එයාගේ වෙලාවත් නාස්ති කරන්න ඕන නෑ

කැන්ටිමට ආපු මම කල්කිරි බෝතල් හතරකුත් අරගෙන ආයෙත් ඉක්මනට ලයිබ්‍රිය පැත්තට එන්න ආවත් මගේ ගමන නැවතුනේ මගේ පාර හරස් කරපු කේප්ප වස්සා නිසා

ඒත් මම ඒකාව ගණන් නොගෙන පාඩුවේ එතනින් යන්න හැදුවත් වෙරෝන් නෙවෙයි මට යන්න දුන්නේ...

"කොහෙද මල්ලි දුවන්නේ තනියෙන් නිසා අද සද්දේ වැහිලා වගේ"

"මම හිතන්නේ සීනියර්ටයි මටයි කතා කරන්න තරන් දෙයක් නෑ කියලයි"

"ඒක ඇත්ත තමුන්ටයි මටයි කතා කරන්න තරන් දෙයක් නැති වුනාට බේර ගන්න ගණුදෙනුවක් තියෙනවා"

"මටනම් මතක නෑනේ එහෙම එකක්"

"ඇත්තට මම උබට මතක් කරලා දෙන්නම්"

වෙරෝන් කුලප්පු වුන හරකෙක් වගේ මගේ ලගට ලන් වෙලා මගේ කොලර් එකෙන් ඇදලා අල්ල ගනිද්දිත් මගේ අත් දෙකේම දෙක ගානේ තිබ්බ කල්කිරි බෝතල් හතර නිසා මට මොකුත් කරගන්න බැරි වුනා

මුගේ ගොන් සීන් වගේම දෙයියනේ බෝතල් හතර බිදුනොත් කැන්ටිමේ ඇන්ටිගේ කච කචේත් අහන්න ඕන මමනේ

"මගේ ෂර්ට් එකෙන් අත ගත්තොත් අපි දෙන්නටම හොදයි"

"හහ්... ඇයි නොගත්තොත් උබ මොනවා කරන්නද"

මා හදෙහි සිත්රු (TK)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora