02 කොටස 💜

2.4K 252 10
                                    

කාලය ගතවෙත්දි මිනිස්සුත් ඒ ගත වෙන කාලෙත් එක්කම හරි හරියට වෙනස් වෙනවා
අද ඉන්න කෙනා නොවෙන්න පුලුවන් සමහර විට හෙට ඉන්නේ... ඒක ඉතින් ලෝක ස්වභාවය තමයි...හැම දෙයක්ම වෙනස් වෙන ලෝකේ මිනිස්සු විතරක් නොවෙනස්ව ඉදීද

නැ කොහෙත්ම නැ....... අපි දන්න කියන අය වෙනස් වෙද්දි ඒක අපිට දැනෙනවා වැඩියි එක්කෝ ඒ වෙනස්වීම හොද එකක් වෙන්න පුලුවන් වගේම නරක එකක් වෙන්නත් පුලුවන්....

"මට මතක නැහැ එහෙම කෙනෙක්ව"

දන්නැ ඇයි කියලා ඒත් එයාගෙ වචනවලට මගෙ හිත රිදුනා නොසෑහෙන්න
ඕනනම් අඩුම අවුරුදු හතරක් කෙනෙක්ව නොදැක හිටපු තරමට අමතක වෙන්න පුලුවන්ද ඒකත් කලින් නිතරම ලගින් ඉදපු

නැ මට බැ ඒක විශ්වාස කරන්න

"අයියා මාව එළියට එක්ක යන්න"

එයා ලොකු බේබි එක්ක යන්න යද්දි මමත් ඒ පස්සෙන්ම ගියා..
එළියේ පුංචි වුනත් හරි ලස්සනට එක එක ජාතියේ මල් වවලා තිබුන හරි නිස්කලංක මිදුලේ පැත්තකින් පුංචි බේබිගේ රෝද පුටුව නතර කරද්දි එයා අර මල් පිරුනු මල් ගස් දිහා බලන් ඉන්න ගත්තා

ටික වෙලාවක් එහෙම්ම හිටපු ලොකු බේබි මට යන් කියලා ඇස් වලින් කියද්දි මමත් ලොකු බේබි පස්සෙන් ගේ ඇතුලට ආවේ පොඩි බේබි භාවනාවකට සමවැදිලා වගේ අර මල් ගස් අතර තනි වෙද්දි

"පොඩීගේ වචන වලට හිත රිදුනනම්
සමාවෙන්න සිත්රු..ඉස්සර හිටපු ඔයා මම දන්න ඒ සදෙව් නෙවෙයි දැන් ඉන්නෙ එයා හුගක් වෙනස් වෙලා..ඒත් මම හිතනවා ඔයා එයාව තේරුම්ගනියි කියලා"

මගේ අතට බෙහෙත් දාලා ඉවර කරපු ලොකු බේබි බිදුනු හඩකින් එහෙම කියද්දි මම බැලුවේ ලොකු බේබි දිහා

ඒ ඇස්වල දැනටමත් ලාවට කදුලු පටලයක් බැදිලා තිබුනා...
ඩොක්ට කෙනෙක් වුන ලොකු බේබි පුදුමාකර නිවුනු හරි අහින්සක චරිතයක් තමන්ගෙ මල්ලිට පන ඇරලා ආදරේ කරන අයියෙක්
ඉතින් ඒ ඇස්වලට කදුලු උණන එක පුදුමයක් නැ

"එහෙම කියන්න ඕන නැ ලොකු බේබි මට තේරෙනවා..."

"මට ඔය බේබි කෑලි එපා මල්ලි මම දැන් තිහටත් ලග මනුස්සයෙක් ලැජ්ජාවෙත් බැ ඔහොම කියද්දි"

මා හදෙහි සිත්රු (TK)حيث تعيش القصص. اكتشف الآن