Mazi ile İstikbal

Bölüm 72 - İstikbal I

Bulutsuz masmavi gökyüzü ile parlayan güneşin sıcaklığı adeta Ankara'da erken gelmiş bir yaz havasını hissettiriyordu. Kuşların neşeli cıvıltısı, yapraklanmaya başlamış ağaçların dalları dans eder gibi salınışı insana huzur ve mutluluk veriyordu. İşte böyle bir sabaha uyanmıştı Hilal. Gece geç saatte nihayet tren Ankara'ya ulaşmıştı. Genç kızı hemen eve bıraktıktan sonra Leon ile Yakup karargaha gidip rapor vermek için ayrılmışlardı. Böylece Hilal Leon'la yeniden konuşma fırsatı bulamamıştı. Tren kompartmanındaki saadet dolu anları pek uzun sürmemiş, Yakup ile Şevket geri dönünce bir daha baş başa kalma fırsatı yakalayamamışlardı. Lakin Hilal bir an önce kocasına kavuşup onunla doya doya hasret gidermeyi istiyordu. Dile kolay tam koca bir senedir hasretlik ve azap çekmişti. Ama sevdiği geri dönüp af dilemişti ya, artık mazideki bedbaht günlerini çoktan unutmuştu. Tek istediği Leon'uyla yan yana olmaktı. Bir de vatanı zafere erişirse, istikbali için daha ne isteyebilirdi ki?
Hilal artık daha da umutluydu. Zafer de gelecekti ve Leon'la hep yan yana olacaktı. İşte bu düşüncelerle kalbi huzurlu ve mutluydu. Yeni güne de kalbindeki bu güzel ümitlerle uyandı. Belki biraz da bu yüzden ona gökyüzünün rengi daha mavi, kuşlar daha neşeli, ağaçlar daha huzur verici geliyordu. İzmir'de yitirdiği yaşama sevincini yeniden bulmuştu.

İçindeki hasretle kavrulan aşkı daha da sabırsızlıkla kabarmıştı. Hemen yakışıklı sevgilisine koşmak ve kendini onun kollarına bırakmak için yanıp tutuşuyordu. Bu çılgınca arzu içinde iyice büyüdü. Onu durduran yahut acele etmemesini sağlayan şey, sevgilisinin karşısına özenle hazırlanıp çıkma arzusu oldu. Böylece önce kendini sabah sabah hamama attı. Mutfakta kahvaltı telaşına düşen annesi ile babaannesine yolculuğun kirini atma bahanesini uydurdu. Hamamda uzun uzun tüm işlerini halletti. Ardından yeniden odasına çıkıp üzerini giyip hazırlandı. Kıyafetlerini özenle seçti. Saçlarını çoğu zaman yaptığı gibi sadece taramakla geçiştirmeyip, iki yandan bir tutam alıp arkadan tutturarak şekil verdi. Kocasının sevmeye doyamadığı başak saçları yine göğsüne kadar uzamıştı. Başka vakit saçlarını geceden sarıp kıvır kıvır da yapardı, bu fikri aklının bir köşesine yazıp son olarak biraz yasemin kokusu da süründü. O sırada iyice uyanan Yıldız kardeşinin bu özenmesini merakla izledi.
"Hayırdır, sen işe giderken kendine bu kadar alaka göstermezdin. Yoksa yine bir yere mi gideceksin?"

Bir an ablasını geçiştirmek istedi Hilal, fakat sonra kendi kendini sorguladı. Artık Leon'la ilişkilerini hatta evliliklerini herkes biliyordu. Öyleyse artık saklamanın ne manası vardı? Bu yüzden açıkça ablasına gerçeği söyleye karar verdi.
"Leon'la buluşacağım. Nihayet ayrılığımız bitti. Onu affettim."

Yıldız başta kardeşinin Leon hakkında ilk defa bu kadar açıkça konuşmasına şaşırdı. Sonra da yeniden birlikte olmalarına hayret etti, öyle ki ağzı bir karış açık kaldı. Hilal ayna karşısında hazırlarken sorular sormaktan kendini alamadı.
"Yani sen Leon'la sevgili misin?"

"Öyle." dedi Hilal gayet rahat bir tavırla. Geçmişte yaşadıklarının nedenini de biraz da ilişkilerini sakladıkları için yaşadıklarını düşünüyordu genç kız. Bu yüzden artık kimseden saklanmak ve çekinmek istemiyordu.

Yıldız ise bu yanıtla daha da şaşırdı, lakin sonra içine bir kıskançlık düştü. Çevresindeki herkes çoktan evlenip çoluk çocuğa bile karışmıştı. Hilal'in de Leon'la kendilerince bir izdivaç yaptıklarını biliyordu. Lakin kendisi hâlâ bekardı, bir seveni bile yoktu. Oysa kapısında görücüler kuyruk olacak diye hayal etmişti hep. Ne hayalleri gerçek olmuştu, ne planları işe yaramıştı. Ankara'da da şimdiye kadar bir talibi çıkmamıştı. Oysa Hilal'le hep alay etmişti, hiçbir erkek ona aşık olmazdı. Görücü diye çirkin, işe yaramaz ya da dul biri gelecekti diyerek kardeşiyle alay ederdi. Şimdi Leon'un her şeyi bırakıp Ankara'ya kadar Hilal'in peşinden gelmesine, ondan vazgeçememesine öfke duydu.
"Akıllanmamışsın demek. Yine seninle gezer tozar sonra da yok olur." diye küçümseyerek gözlerini devirdi.