Pinagsoltada

29

"I LOVE you,Joan."

Kyle wassilent after his declaration of his feelings for her. Naghintay ito saglit sakaniyang sagot.

Wala namangkagala-galaw si Joan sa kaniyang kinauupuan. Nakayuko lang ang kaniyang ulo atmainit-init ang namumulang mga pisngi.

Tila natagalanang binata, nainip, kaya hindi nakatiis ang lalaki. He stole a glance at her.

"Joan . . ."

She just pulleda sheepish smile.

Napabuntonghiningasi Kyle. Ibinalik nito sa harap ang tingin. "Ako na rin ang nagsabi, huwagtayong ma-pressure kaya . . . okay lang kung wala pang I love youtoo galing sa 'yo."

Mga matalang ni Joan ang gumalaw. Sinilip niya ang maaliwalas na mukha ni Kyle.

Joanwondered a lot of things since then.

How could hestay fine after what he just confessed?

How could heremain composed and unbothered?

How could hemanage to focus back on his driving?

How could henot feel as breathless as she? As flustered and flushed as her?

Was he enduringa palpitating heart like her?

Si Kyleitong umamin pero bakit parang siya itong natataranta? Nagririgodon ang puso?Nakikipagkarerahan ang tibok nito sa kaniyang paghinga.

The wheelsof the car crunched the bits of stone and dust on the ground. Narating na nilaang Nilabanan.

Mula sapatag na konkretong highway, sumampa pakanan ang kotse at nilagpasan ang hanayng magkakadikit na mga bahay. Nadaanan nila ang ihawan ni Tatay Mong at humintolang ang kotse sa tapat ng bahay ni Joan.

Hindi nahinintay ni Joan si Kyle. Tinanggal niya ang seatbelt at bumaba agad mula sasasakyan.

Bago pa siyanakababa, nakaabang na ang mga mata ng kapitbahay niya. Hindi man palibutan ngmga ito ang kotse, daig pa ng mga mata nila ang telescope. Kahit nasa loob ngkani-kannilang mga bahay at namimintana sila o 'di kaya'y nakatambay sa pinto,nagsu-zoom in agad ang mga mata nila kapag may napansin na kakaiba.

Theyrecognized Joan as soon as she got out from the car. Namuo na agad ang mgaispekulasyon sa kanilang utak. Ang mga magkakasamang naninigarilyo sa tapat ngbahay ng isang lalaki, ang ilan sa mga naghihintay ng pinapaihaw nila atkumakain sa tapat ng ihawan ni Tatay Mong, ang mga namimintana, ang mganakatambay sa harap ng tindahan ni Aling Pearly, at higit sa lahat, si AlingPearly mismo—lahat sila, nagsalitan na ng kani-kanilang mga komento at reaksiyon.

"Si Joan."

"Sa HaciendaDela Fuente na raw siya nakatira ngayon. Ano pa ang binalikan niya rito?"

"Bakaumaasang nakauwi na ang kuya niya."

"De-kotse nasi Joan, a?"

"Hindi namanyata sa kaniya 'yong kotse. Ano 'yon, biglang yaman agad?"

"Tauhan ngmga Dela Fuente ang kasama."