Pinagsoltada

28

"SEÑOR!"giniginaw na yakap ni Joan sa sarili. "Nanong oras na? Bakit ka narito?"

SeñorErnesto's strides were cool and gliding, as if he was walking on air. He wasgallant and effortless. He tucked his thumbs at the pockets of his dark washedjeans. His wavy hair was slightly tousled, most of them fell over the left sideof his chiseled face.

'Babawiin naba niya 'yong patuka?' Lalo siyang nag-alala. 'Pa'no 'yan? Nabuksan ko na 'yongsako. Nakaraon na ni Kapitan. . . .' Nakain na ni Kapitan.

His eveningshadowed eyes turned into tourmalines that smoldered her. The lowness of histone, like a secret being whispered, made his voice raspily breezed past thecoldness of the night, stripping away its silence.

"Sorry, peroparang hindi ako makatutulog nang hindi nakapupunta rito."

Tumuwad siJoan para abutin ang lock ng mababang gate. Maingay na kumaskas ang bakal nitodahil sa pagmamadali niyang i-lock ito bago iniwang nakalambitin dito angpadlock.

Then, shestood straight and met Señor Ernesto's eyes.

"Alanganingoras na ho, señor," matatag niyang wika rito.

"Exactly,which makes now the perfect time for me to be here."

She wastaken aback. 'Ano'ng 'perfect time' ang pinagsasasabi ng SeñorSungit na 'to? Oras na ng tulog ng mga tao!'

"Kungmaaari, bukas na lang kayo pumarito. Linggo naman bukas." A chilly wind touchedher, making her lips quiver and teeth lightly chatter. She hugged herself.

"Bakit bakasi gan'yan ang suot mo sa matugnaw na gabi?" mabilis na pasada ng iritadongmga mata ng lalaki sa kaniyang kabuoan.

Napayakaplalo si Joan sa sarili. Her eyes widened, horror-stricken. She suddenly wantedto hide.

Naalala niyana kasi kung ano ang kaniyang suot. It wasn't that revealing but she wasn'tcovered enough in her opinion.

Naalalatuloy niya kung paano siya malisyosong tingnan ng mga lalaki sa dati niyangtinitirahan. Naalala niya kung paano siya bastusin noon kapag masikip o maiklilang nang kaunti ang kaniyang damit.

Joanhurriedly pulled her long hair and placed them over her breasts. "Wala na kayo ro'n,señor. Pakiusap, umalis na kayo. Bukas na lang kayo pumunta rito."

Tatalikod nasana siya nang marinig ang kalansing ng gate. Pagharap niya, nakatukod na saibabaw ng gate ang isang kamay ni Ernesto. This brought them closer, face toface.

"Kailangankong makita si Kapitan," mahigpit nitong wika, halos ibulong ang mga sinabihabang nakikipagtitigan sa mga mata niya.

"Turogna si Kapitan, no!" Tulog.

'Si Kapitanba talaga ang sadya niya?'

"I don'tcare. I want to inspect him."

"Inspect?"She lowered her head. Hinalungkat saglit ni Joan sa isip ang kahulugan ngsalitang iyon. She returned her eyes on him. "Ano pa ang iinspeksyonin mo kayKapitan? Okay lang siya. Dili man lang siya napuruhan ng SiKi mo."