JOAN stoodat the center of the cockpit. She wore a pair of jeans, the only jeans she hadand th same jeans Kyle gifted to her on her birthday. It was rolled up,reaching below her knees. She wore a loose white T-shirt with its collarknotted on the right side of her neck. Nakatali ang kuwelyo ng damit parahindi lumaylay ang neckline nito kapag yumuko siya. Her hair was tied in itsusual messy bun.
If Joan onlyknew something as special as this would happen, she could have dressed up a bitbetter. Hindi ganitong pulang tsinelas ang suot niya kaya naalikabukan ngbuhangin ang kaniyang mga paa at binti.
Nahiya tuloysiyang tumingin sa mga matang nakaabang sa kanila ni Kyle. Nahihiyang natulalana lang siya sa binata na nakaluhod at nakatukod ang isang tuhod sa mabuhangingsahig ng ruweda habang inaalayan siya ng isang magandang singsing.
Kyle lookedat her, a mix of pleading and adorable expectation were in his eyes and his awkward gentle smile. He dressed at hisbest jeans and blue fitting short-sleeved button-down shirt with chest pockets.Nakasabit sa leeg ng binata ang tali ng cowboy hat na nakalambitin sa likurannito.
Pigil niJoan ang paghinga. Hindi niya malaman kung ano ang uunahin. Patatayuin ba munaniya si Kyle? Parang nakahihiya kasi na nakaluhod sa kaniya ang lalaki sa harapng mga kasamahan nito, lalo na sa amo nito! Hindi ba puwedeng sarilinan na langnilang pag-usapan ang bagay na ito? Because even if she likes him too, Joanstill wanted some space to think things out. She wanted to ask Kyle somequestions before saying yes.
O sagutin nakaya niya ang tanong nito para matapos na ito? Para tumayo na si Kyle at hindina sila pagtinginan pa ng mga kasamahan nila?
It seemedlike Kyle really loves her, after all. Hindi ba ang sarap sa pakiramdam na maynagmamahal sa kaniya? Lalo na kung si Kyle pa na naging maalaga sa kaniya at marespetosiya sa simula't sapul.
Gustongtumiklop ni Joan sa kinatatayuan. She had never felt so exposed . . . and yet,she was giddy all over.
Would she beKyle's girlfriend?
"We don'thave all day," Señor Ernesto nudged verbally, grinning at them.
Lalong pinamulahanng mukha si Joan. "O-Oo na nga."
Napamulagatsi Kyle. Meanwhile, the men around them were already cheering. Señor Ernestojust smiled while intently watching them and crossing his arms. 'Tulad ni Kyle,hindi muna ito nagpahayag ng anumang reaksiyon.
"Oo?" pagkumpirmani Kyle. His voice slightly shook.
"Ang sagotko sa tanong mo ay 'oo.' Oo. Puwede mo akong maging girlfriend."
Mahinangnatawa si Kyle. Tila hindi nito malaman ang gagawin sa sobrang galak. His eyesshifted from her to the people around them, to the ring and then, to himself. Sasobrang pagkataranta ng lalaki, halos nadapa pa ito nang tumayo.
Natutop niJoan ng mga kamay ang bibig. Pinigilan niya ang matawa sa hitsura ni Kyle.
Ipinunasnito sa gilid ng pantalon ang mga kamay. Then, he laid out his other hand.Maingat na ipinatong ni Joan ang kamay sa palad nito na nanlalamig at medyonanginginig sa nerbiyos.
She watchedKyle as he slipped the ring on her ring finger. Joan could not stop her eyesfrom welling up with tears.
"I love you,Joan," Kyle said breathily. Parang kulang na lang ay himatayin na ito sa galakat kaba.

BINABASA MO ANG
Pinagsoltada
General FictionErnesto always wins--his father's favor, cock derbies, and his wife's heart. But when Joan arrived, he realizes that he's less likely to win if he's fighting against a love that always hides. © anathecowgirl -------- Baluarte Dela Fuente Book 1 Feat...