Swan of Endless Feathers (Book 1 of Swan Trilogy)

Chapter 2

Chapter 2

Cold Jerks

Charlotte

Sa hindi ko malaman na dahilan ay hindi ko pa rin magawang gumalaw sa akin kinatatayuan. All this time, they were watching me from afar, from the distance where I almost broke myself apart. Nakakahiya. Nasaksihan nila ang akin kahihiyan. Nasaksihan nila ang ginagawa ko tuwing mag-isa lang ako.

What should I do? Should I leave my stuff and escape? Unlucky for me, my apartment keys are on my backpack. I can't leave without all of it.

Being near to a group of handsome boys is not my forte, and talking to them makes it even worse.

"Do you want your phone back or are you just going to stand there all day?" Sarkastik na tanong ng lalaking may hawak ng phone ko.

Geez, napakademanding naman nito. May narinig akong tumawa sa kanila pero hindi ko na lang iyon pinansin. Huminga muna ako nang malalim bago nagpadausdos papalapit sa kanila.

Keep calm, Charlotte. Nothing could go wrong.

I glided towards them, but as I got closer, I felt more uneasy than ever. My jaws gaped upon realizing that all of these boys are living masterpieces of a beauty like the Greek gods crafted them with their own hands and imagination; they have the appearances to surpass the standards of beauty and create starstruck auras among them.

They are not just ordinary, typical boys. They are men of sakura dreams. They are what I call as Snowflakes—a special kind of cold jerks with mesmerizing appeals. They may be every girl's fantasies with a face of angels and drop-dead gorgeous soft masculinities. Every girls dreams...

But not mine.

Pagkarating ko sa dulo ng ice floor kung saan naroon ang kanilang grupo, hindi ko pinansin ang pares ng mga mata na nakatuon sa akin at dumiretso akong lapitan ang lalakeng may hawak ng akin phone.

Sinalubong ako ng napakagwapong ngisi nito. Nakakapanghina ang presensya nila. Ang lakas ng appeal nila sa babae. Kahit ako hindi nakaligtas.

"Thank you." Halos pabulong ko ito sinabi sa kanya. Blanko lang ang ekspresyon niya.

Kukunin ko na sana ang phone ko mula sa kamay niya nang may naunang kumuha ito. I glanced towards a boy taller than me, he has an amber hair color, wearing a turtkleneck sweater underneath his slim winter trenchcoat. 

Ignore the features, Charlotte.

Hindi niya inabot sa akin ang phone ko at mas inangat niya pa ito sa ere para hindi ko maabot ito. Sa sobrang tangkad niya ba naman, baka kailangan ko pa ng silya para lang maabot iyon.

"Wait lang. Papalagpasin niyo lang ito? A once in a blue moon girl?" Ngumisi siya at humarap sa akin. "Magpakilala ka muna sa amin."

"Malcolm, what the fuck are you doing?" Inis na tanong ng may suot na thin framed glasses at turtkleneck. White silver hair. Matingkad. Grey eyes. Ang gwapo niya kaso mukhang masungit.

"May plano kasi ako, Tyler. Hindi ka ba nacucurious?" Sagot naman ng Malcolm. Napailing-iling iyong Tyler at lumayo na lang siya sa amin.

"Anong plano mo? Spill the beans!" Udyok sa kanya ng lalake. Itim ang buhok at may bangs ito. Maluwag ang sweater niya at kita ang collarbone.

"Kalma ka lang, Zach. Nakakita ka lang ng babae, natitigang ka na—"

"I'm just curious, you fucker." Ang lutong naman magmura nitong Zach.