Swan of Endless Feathers (Book 1 of Swan Trilogy)

Chapter 74

Chapter 74

Missing

Claude

I could've sworn I have a gun.

Mukhang kinuha nila ito noong nawalan ako ng malay. Damn it! I didn't expect we would get ambushed in a crowded place! Wala man lang akong namalayan hanggang sa huli na ang lahat!

I punched the wall out of frustration and anger. Fuck, I feel so livid. It's not enough to just punch a wall. I need to put them down.

Huminga ako nang malalim, pinipilit na pakalmahin ang sarili ko. Napatingin ako sa sarili kong kamao na nagkaroon ng sugat at pasa mula sa suntok ko.

Shit.

Napaupo ako sa higaan na nasa sahig. It's not much of a bed but a dirty cloth on the ground. Pinatong ko ang magkabilang siko ko sa ibabaw ng nakaangat kong tuhod.

Mariin kong pinikit ang akin mata para lang makatakas kahit ilan minuto lang, kahit saglit lang palayo sa realidad namin na ito.

I remember Charlotte as a cute girl who kept on painting my world with vivid colors. She knew I like to dress in all black and she would dress in all rainbow.

I thought we would be perfect together even when I'm younger than her.

She was my colors.

But I knew from the start she wouldn't choose me. We were too different worlds and far apart. Halos wala kaming similarities maliban lang sa relasyon namin, ang pagiging magkaibigan namin.

Bata pa lang kami nagkagusto na kami sa kanya, may crush na kami sa kanya. A Hansen couldn't help it seeing a girl full of smile, colors, and bubbles.

Something about her makes everything illuminating. Something magnetized us to her like planets orbiting around a sun.

Naalala ko pa na pinapahiram ko sa kanya ang t-shirt ko para masubukan niyang suotin ang itim na damit ko.

Tuluyan na akong naging committed sa mga itim na damit para lang masubukan niya ang porma na gusto ko.

Simula nang pinatuli ako, naging malalim ang boses ko.

Madalas na walang nakikipag-usap sa akin dahil natatakot sila sa boses ko. Ang iba pa sa kanila ay iniiwasan pa nila ako at inaasar na serial killer daw ako.

Hindi naman lahat ganon katanga para iwasan ako. Isa na 'ron si Charlotte na nilalapitan pa ko para makipag-usap lang sa akin.

Madalas siya ang nagkekwento

"Bakit ako ang nilalapitan mo para may kakwentuhan ka? Dahil ba wala kang makasama?"

"Dahil ikaw ang walang makasama."

"So... ginagawa mo lang ito dahil naaawa ka sa akin?"

"Hindi."

"Edi bakit?"

"Ayokong makita na nag-iisa ka."