Swan of Endless Feathers (Book 1 of Swan Trilogy)

Chapter 3

Chapter 3

Moving In

Charlotte

Anong nangyari? Bakit nagugunaw na ang mundo ko?

Dala ko ang akin bagahe at maleta. I have my whole world packed inside these bags and I don't know where to go. I'm completely lost. Where am I supposed to go now? Have I become homeless all of a sudden?

Nakatayo ako sa harap ng apartment kung saan pinaalis ako ng akin tenant. Nagpaalam naman ako na malelate ako ng kaunti magbayad sa renta. Pero bakit ganon? Pinaalis pa rin niya ako.

Pinuntahan ko ang Winter Academy. I need someone to help me. I can't go on this way without a place to stay.

Nakaupo ako sa faculty lounge, naghihintay ako kung sino ang magpapaubaya sa akin na makahanap ng panibagong lugar na matitirahan ko. Bumukas ang pinto ng faculty at pumasok si Sarah. Balita ko siya ang naglilead ng ice-skating team sa eskwelahan.

"Charlotte, alam ko biglaan lang ito pero ako ang kumausap sa tenant mo." Paliwanag niya na ikinagulat ko. Pinakinggan ko lang siya as she sighed. "May nagsabi sa akin na magaling ka raw mag-ice skate. Kailangan namin ng bagong member sa team ko dahil nakukulangan na kami ng mga miyembro."

"But I didn't even apply for it. I didn't earn it." I pointed out. 

"You don't have to. Napakita nila ang record ng kakayahanan mo at masasabi ko na napakaganda nito, Charlotte." Mariin siyang ngumiti.

"R-Record?" Tumango-tango lang siya. Saan naman nanggaling ang record?

Hindi siya sumagot. Tumayo na siya at naglakad papalabas ng faculty lounge. Sumunod lang ako sa kanya dala ng bagahe at maleta ko. Pinaliwanag niya rin sa akin na makakatulong daw ito sa akin kapag lumipat ako sa kanila. Wala na akong kailangan babayaran na renta. Hindi ko na kailangan maglakad nang malayo para lang makapasok sa school. Nanotify na rin ang principal sa paglipat ko ng residency.

"Sigurado po kayo?"

"You can live with me and my husband's home." Malambing ang ngiti niya. 

She's married? Hindi halata sa kanya. Mukha pa siyang dalagita at maamo ang mukha, not to mention that I barely see any wrinkles in her. I've always thought she's an older teenager who works part-time. Faces can be really deceiving.

"Mas makakatipid ka pa. Malapit lang din kami sa eskwelahan. I'll be your guardian outside of school." Naramdaman kong gumaan ang loob ko.

Nahihirapan ako na maging mag-isa sa Aestheria. I get homesick. I fell into sadness when I get home. Nakakagaan sa pakiramdam na kapag uuwi ka, alam mong may naghihintay sa'yo. 

Natuwa ako sa suhestiyon niya pero pakiramdam ko parang may nilalabag pa rin ako.

"I don't want to impose in your home..." My voice trailed off. Nahihiya ako. Sarah shook her head which her dark hair followed and she smiled kindly at me.

"No, it's fine. My husband is at work. It's just me and my kids." She casually said. It was a bit of a surprise, I thought she didn't have any kids or even a husband until now.

Come to think of it, if she lives with her kids, then it wouldn't be such a bad idea. Kids are adorable! Kapag wala rin siya sa bahay, I can babysit them. It would be really fun and exciting at the same time!

"It's okay if you don't want to move in but it would be better if you did, plus it would be really nice having you around at our home." Sabi niya habang nakangiti lang sa akin na nagpapagaan ng loob ko.