Bir Şans Daha/[TAMAMLANDI]/Karanlıktan Aydınlığa-1

3-"Yolun sonu"

İyi okumalar ☺☺☺

Bazen yolun sonu gibi düşündüyünüz yer, aslında yeni yolunuzun başlanğıcıdır.
Umutlarınızın yeşerdiği bağçe.
Hayat defterinizin yeni sayfası.
Bir şansınızın daha olduğunu öğrendiğiniz an.
Bir kelimeyle ifade etsek sonun başlanğıcı.

Yarım yamalak uyuduğum uykumdan kapı çalınca uyandım.

"Geldim"deyip, yataktan kalktım.

"Ooo Sena Hanım sonunda uyandınız güzellik uykunuzdan."

"Şey ben..."

"Tamam bir çift lafım var,evimden çık.
Kaç ay oldu ev kırasın ödemiyorsun.
İlk zamanlar ses çıkarmadın,ödersin dedim sustum.
Ben de kiradan gelen parayla geçinen adamım."

"Bakın,biraz zaman verin ödeyeceğim."

"Kızım ne zamanı.
Kaç ay oldu,bu gün yarın 1 yıl olacak sen zaman istiyorsun."

"Nolursunuz bu ay ödemeğe çalışacağım.Siz de durumumu biliyorsunuz."

"Beni ilgilendirmiyor senin dururumun.
Sadece ben kendimi düşünüyorum."

"Bir az insanlık etseniz ne olur,ikimizde biliyoruz sizin bu evden gelecek paraya ihtiyacınız yok."

"O ne demek.
İstersen tapuyu da seni üzerine yapalım.Ben son sözümü söyledim.
Hadi şimdi başka kapıya."

Sandalyeye atığım montumu elime alıp evden çıktım.
Nereye, kime gideceğimi bilmeden.

"Biliyormusunuz benden başkası bu evde kalabilir mi?.
Bu rütubette,soğukta."

"Sen hiç merak etme senin gibileri çok. Ben bulurum birilerini.
Çaresizlik öyle birşey ki,insan herşeyi yapar."

Doğru söze ne denilir.
Çaresizlik.
İnsana her şeyi yaptırır.
Yapmam dediği her şeyi yaptırır insana.
Göz kapaklarının üzerine siyah perde iner.
Ama en garibi çaresizlikten yaptıklarımız,bizi daha büyük çaresizliyin içine iter hem de hiç acımadan.

Ben çaresizliğin içinden boğuluyorum ve elimden bir şey gelmiyor.
Kabul etmekten başka bir şey gelmiyor.
Şimdiye kadar her şeye boyun eğdiğim gibi şimdi de boyun eğiyorum.
Bundan sonra başım üzerinde bir çatım da olmayacak.
Nasılki diğer şeylerim olmadığı gibi.

Ailem.
Annem.
Babam.
Ablam.
Akrabam.
Dostum.
Mutluluğum.
Sevincim.
Huzurum.

Kayıbetdiğim şeyler listeme bir de ev katıldı.
Ev sahibinin önünden geçip,gittim.
Bir bilmezliğe doğru,bundan sonrasının nasıl olacağını bilmeden...

Ellerim titreyerek yıkadığım son tabağı da kuruladıktan sonra tezgahın üzerine bıraktım.

"Sena"

Hatice Teyze'nin sesini duymamla arkamı döndüm.
Ellerimin titrediğini görmesin diye,ellerimi arkamda gizlemeğe çalıştım.
Hatice Teyze yanıma gelip,ellerimi avuclarının içerisine aldı.

"Kızım bu ne hâl."

"Hiç birşey yok sadece."

"Hiç bir şeyin yokmu?
Ellerin tir tir esiyor kızım."

"Bir azdan geçer."

"Yine o pislik yüzünden demi."

Sadece kafamı saladım.
Hatice Teyze uyuşturucu kulandığımı biliyordu.

"Kızım kaç defa söyledim o zehri kulanma.Sonun olacak o haplar.

"Biliyorum ama bu yoldan dönüş yok.Benim durumum freni tutmayan arabaya benziyor.
Yani sonum beli.
Sonum ölüm."