Bir Şans Daha/[TAMAMLANDI]/Karanlıktan Aydınlığa-1

42-"İhbar"

İyi okumalar...

Sena

"Sena şimdi gider misin? İşlerim var."

"Sevda bir seferde yardım et bana.Kendim için istemiyorum zaten kendim için bir şey istesem buraya gelmezdim."

"E başkalarını neden düşünüyorsun ki? Hem de kendini tehlikeye atmayı göze alarak.Ne için?Kim için?"

Ne için? Kim için? Anlatsam da anlamayacak.O adam o kadar suç işlemiş şimdiye kadar ama şimdi elini kolunu salayarak geziyor.Ağına her gün yeni kurbanlar düşüyor.Hiçbir şeyden habersiz bazı yalanlarla kandırılarak.Hem de onları ilerde neler beklediğini bilmeyerek.O adamsa her şeyi biliyor ve farkında.Yinede kana boyanmış çarkı dönsün diye göz yumuyor.Ben benim gibi o bataklığa düşmesin diye insanlar o adamın cezasın çekmesini istiyorum. Doğru bu işle meşgul olan tek insan o değil.En azından bir insan eksilir,onca gencin hayatı kurtulur,onca anne babanın acısını biraz da olsa diner.Şimdi Sevda bu söylediklerimi anlamaz,anlamayacakta.Zaten birazcık çok değil birazcık anlasaydı yardım ederdi bana.O adamın nerede olduğunu söylerdi.

"Sevda bak yerini söyle sadece."

"Sena, git diyorum sana.Senin bunun için geldiğni bilseydim almazdım eve."

"Sevda! Bir kez de iyilik yapsan olmaz mı?"

"İyilik? Kendi hayatımı tehlikeye atarak mı? Delirmişsin sen."

"Yanılıyorsun..."

Sevda'nın telefonu çalınca yarıda kaldı konuşmam.Telefonun ekranına baktı sonra bana.Yüzü kreç gibi oldu biran da.Acaba arayan Sinan mı? Sormak istesem de susdum.Belki aradığım fırsat ayağıma gelmiştir.

"Açsana telefonu."

"Tam...Tamam açıyorum şimdi."

Biraz tereddüt ettikten sonra açmıştı telefonu.

"Alo.Efendim."

"..."

"Tamam.Merak etme."

"..."

"Dikkatli olurum."

"..."

" 2 saat sonra."

Her seferinde telefondaki adama cevap verirken yüzüme bakıyordu.

Telefonu kapattım yapmacık gülümsemesin yüzüne takıp konuşmaya başladı.

"Bir arkadaş ne zamandı görüşmüyoruz.Bugün görüşmek istediğini söylüyor."

"Nasıl bir arkadaşmış bu? Hem neden dikkatli olurum dedin."

"Aaa Sena arkadaş işte.Şey için öyle söyledi buralar pek tekin yerler değil ya onun için."

Büyük ihtimalle yalan söylüyordu.Belki de Sinan aramıştı ya da onunla ilgili başka birisi de olabilir.

"Sevda son kez söylüyorum ne olur söyle o adamın yerin."

"Sena yeti ya anlamıyor musun beni.Söylemiyeceğim bir daha benim kapıma gelme."

"Yazık ya vicdanın kırıntısı bile kalmamış sen de." deyip odadan çıkıp kapıyı açtım.Ama arkamdan konuşmaya başlamıştı.

"Sende kalmışta ne olmuş kendini göz göre göre ateşe atıyorsun."

Yarım saati Sevda'nın evden çıkmasını bekliyordum.Ama bir türlü çıkmıyordu dışarı.Acaba gözden mi kaçırdım? Kaçırmış olamazdım.Ya kaçırdıysam? Şimdilik tek şansımı kaybedemezdim. O adamı bulamın tek yoluydu Sevda.