Bir Şans Daha/[TAMAMLANDI]/Karanlıktan Aydınlığa-1

4-"Hastane"

İyi okumalar☺☺☺

Ecrin

Eve daha çabuk varmak için kestirme yoldan gitmek kararı aldım.
Normalde bu yolu pek kulanmazdım ama abim ve kızı
bu gün bana gelecekleri için bir an önce evde olmak istiyorum.

Sokakta pek kimseler yoktu.
Sadece bir kaç kişi.

Benim bir az uzağımda bir kız sedeleyerek yürüyordu.
Onu öyle görünce koşup,yardım etmek istedim.
Ama ben yanına gelene kadar kendinden geçmişti.

Yanına gelip,başını yerden kaldırıp,yere çöktüm.
Kafasını bacağımın üzerine koydum.
Dudakları, göz altları morarmış,vücudu şiddetle titriyordu.
Etraftan birileri de geçmiyordu,yardım edecek.
Telefonumu çıkarıp ambulansı aradım.

Bir az sonra ambulans gelmişti.
Sağlık görevlileri bana ne olduğunu sorunca "bilmiyorum, ben bulduğumda bu haldeydi."

"Peki"

Ambulansın içerisinde  kızın duran kalbini çalıştırmak için kalb masajı yapıyordular
Bir kaç kes aynı haraketleri yapmaya devam etse de bir şey değişmiyordu.
Tanımadığım bu kız için çok korkuyordum.
Ancak elimden sadece dua etmek geliyordu.

Bilmem kaçıncı denemeden sonra kalbi çalışamaya başlamıştı şükürler olsun.

" O ne olmuş ola bilir."
Bir fısıltı gibi çıkan sesle sordum.

"Büyük ihtimalle uyuşturucu kriz."

Krec gibi beyaz yüzüne baktım kızın.Yüzü o kadar masumdu,yüz çizgilerinden beli oluyordu sanki ne kadar acı çektiği.
Tanımadığım bu kız için içim yanıyordu.

Acil servisin önünde yarım saati bekliyordum.Ama hiç kimse birşey söylemiyordu.
Doktor odadan çıkıp, yanıma geldi.

"Doktor durumu nasıl?"

"Hastanın yakını mısınız?"

"Hayır. Ben buldum yerde öylece yatıyordu."

"Size de durumunu bilmek istersiniz."

"Doktor Bey sizi dinliyorum."

"Hasta uyuşturucu krizi geçirmiş.
Yüksek dozda uyuşturucu almış.
Bu yüzden kriz geçirmiş.
Eğer bir az geçikmiş olsaydınız hayatın kayıp edebilirdi.
Böyle krizler olduğu zaman çok zaman ölümle sonuçlanıyor.
Ama hasta şanslıymış."

"Bundan sonra ne yapmamız gerekiyor?"

"Hasta beliki uzun süredir uyuşturucu kulanıyor.
Tedavi olması gerek,yoksa bırakması çok zor olur hatta imkansız.
Tedavi olmağı ilk önce hasta kendisi kabul etmeli,en önemli olanda iyleşeceğine kendisinin inanması."

"Tamam teşekkür ederim.
Göre bilirmiyim hastayı?"

"Bir azdan odaya alınacak o zaman göre bilirsiniz."

"Tamam."

Telefonumun zil sesini duyunca çantamdan alıp, ekrana baktım.

Arayan abimdi.

"Selamün Aleyküm Ecrin nerede kaldın seni bekliyoruz."

"Aleyküm Selam.
Abi özür dilerim seni unuttum.
Ben hastanedeyim geç gelirim.

"Ecrin bir şeymi oldu?"

"Yok ben iyiyim.
Yolda bir kız fenalaşınca hastaneye getirdim."

"Tamam bekle ben de geliyorum.Hangi hastane?"

"Yok abi gerek yok."

"Geliyorum şimdi."

Telefonumu kapatım elimde döndürmeye başladım.
Abim kızın durumun öğrense yardım etmeme asla izin vermeyecekti.

Sena

Gözlerimi yavaş yavaş açmaya başladım.Her tarafı beyaz bir odadaydım.
İlaç kokusundan hastanede olduğumu anladım.
Yerimden kalkmaya çalıştım ama sağ koluma bağlı serum buna izin vermedi.
Hatırlamıyordum, olanları nasıl olmuştu buraya gelmiştim.
Sanki hatırlayacakmış gibi kafamı iki yana saladım ama yok hiç bir şeyi hatırlamıyordum.

Kapı gıcırtısına duyunca kafamı kapıya doğru çevirdim.
Kapalı genc bir kızdı gelen.
Yüzü o kadar güzel,o kadar masumdu ki.
Yanıma gelip elimden tuttu.

"İyimisin canım. "

"İy..iyiyim.
Bana ne oldu?"

"Şey uyuşturucu krizi geçirdin ben de seni öyle bulunca hastaneye getirdim."

Ellerimleyüzümü kapattım ve bir şey söylemedim

"İsmin ne? "

"Sena "

"Benim de Ecrin.
Bir şey sora bilirmiyim."

Kafamı olumlu anlamda saladım.

"Haber vermemi istediğin bir yakının varmı?"

"Yok hiç bir kimsem yok.Ne annem, ne babam ,ne de ablam."

"Özür dilerim üzdüm seni."

"Yok artık alıştım."

"Hadi sen dinlen sonra yine konuşuruz."

Odadan çıkacağım sırada zar zor konuşmaya başladım

"Bana niye yardım ediyorsun?"

"Bilmem.
Sadece seni öyle görünce yardım etmek istedim.
Zor şeyler yaşamışsın ama uyuşturucu buna çare değil."

Zorlukla gülümsedim Hatice Teyzenin dediklerin şimdi o söylüyordu.

"Evet çok zor zamanlar geçirdim.
Bu hayattan hep tekmeler yedim.
Paramparça,kırık dökük bir haldeyim.
Uyuşturucu belki çözüm değil ama benim başka çarem de yok.
Hem ben gitmek istiyorum."

"Dur iğneyi çıkarma o serum bitecekmiş doktor öyle söyledi.
Nereye gidiyorsun bu halinle."

"Ben gitmek istiyorum."

"Bak ben sana yardım etmek istiyorum.Bana güvene bilirsin."

"Sana niye inanıyım, hiç tanımadığın,bilmediğin biri için bir neden olmadan ya da çıkarın olmadan yardım ediyorsun."

"Bak söylediğim gibi bana güven lütfen.
Sana yardım etmemin tek nedeni var seni o bataklıktan kurtarmak."

"Beni kurtaramasın Ecrin belki küçük umudum olsaydı her şey farklı ola bilirdi.
Ama her şey için çok geç."

"Hiç bir şey için geç değil.
Şimdi ben dışarı çıkıyorum.
Düşün dediklerimi."

"Düşünecek bir şey yok."

Birine yardım etmek için nedeninin olması mı gerek?
Bir nedeninin olmadan yardım edemezmi birine?
Hiç bir çıkar olmadan, neden olmadan,bir beklentin olmadan sadece yardım etmek.

Yardım etmek duygusunun verdiği huzurla yastığa başını koya biliyorsansa,rahatlıkla nefes alabiliyorsansa, işe yardığını biliyorsansa eğer bu her şeye yeter.

Yardım etki bir gün sanada yardım edecek birisi olsun.
Yardım elini uzat ki, bir gün sen de düşdüğün zaman bir yardım elini biri sana uzatsın.