Bir Şans Daha/[TAMAMLANDI]/Karanlıktan Aydınlığa-1

45-"Bekleyiş"

İyi okumalar...

Melih

Ya o kıza bir şey olsa vebalin nasıl ödeyeceksin abi...

Evden çıkarken Ecrin'nin bana son söylediği şey buydu.Ecrin Sena'nı kaç kez aramış ama açmamıştı.Ne kadar söylesem de uyuduğu için açmamışdır.Yine de inanmıyor beni suçluyordu.Sanki ben ona git dedim.Kendisi gitti.Hem ben doğruları söylüyorum.O kız değişmiş olabiler ama yinede...
Telefon yine çalınca ekrana baktım Ecrin'di arayan.

"Ne oldu abi? Vardın mı?Bak abi kesin bir şey oldu kaçıncı arayışım ama açmıyor."

Öyle söyleyince nedense tuhaf hissetmiştim.Ya gerçekten bir şey olduysa?

"Ecrin tamam sakin ol.Zaten az kaldı eve varmama."

"..."

"Ecrin ağlama..."

"Senin için söylemek kolay ama benim için hiç kolay değil."

"Tamam kapatıyorum şimdi.Ağlamayı bırakta dua et."

Ecrin bir şey söylemedi, ben de kapattım telefonu.Zaten bir şey kalmamıştı eve gelmeme.
Sonunda evin önüne geldiğimde ışıkların açık olduğunu gördüm.İşte o zaman içime bir kuşku düştü, hatta korku mu desem bilmiyorum.Yoksa bir şey mi oldu...
Arabadan inip kapının önüne geldiğimde birkaç kez kapıya vurdum.Birisinin açmasını beklerken kapı kendiliğinden yarıya kadar açıldı.
Bazen tüm her şeyi bir tek şeye işaret ederken siz yine de kabul etmezsiniz içinizde.Halbuki gerçeği kendiniz de biliyorsunuzdur ama kabullenmek zordu ve siz inatla kabul etmek istemezsiniz çünkü içinizde hep bir umut vadır...

Aralık kapıdan içeriye girdiğim de gördüğüm manzarayla o umudumda yok olup gitmişti.
Kanlar içersinde yerde yatıyordu.Önüne diz çöktüğüm de farkına varmadan sarsıyordum.Belki uyumaz da açar diye.Şimdi uyumaması gerekiyordu onun.

"Sena...Sena!!!"
"Sakın uyuma!!!Özür dilerim..."

O ama açmıyordu gözlerin.Çok kaybediyordu karnına bastırdığım masa örtüsü kıpkırmızı olmuştu.

"Sena...Sena..."

Gözlerini açmayacağını bildiğim halde yine belki açar diyordum.

Sena'nı kucağıma aldığımda bir bağırma sesi duyuldu.

"Sena!!Kızım!!"

"Ne yaptın kızıma.Vicdansız adam."deyip önüme gelmiş hesap soruyordu.

"Çekilin önümden.Onu hastaneye götürmeliyim."

Ne kadar zaman kaybetmiştik.Her geçen saniye onun aleyhine ilerliyordu...

Kolumdan tutan bir el hissettiğimde ameliyathanenin kapısına çekmediğim gözlerimi çektim.

"O iyi olacak değil mi? Söylesene iyi olacak değil mi?"

"İnşAllah iyi olacak."

Doktorun ameliyata girerken söyledikleri geldi aklıma.

"Kurtulma ihtimal çok az mucize gibi bir şey..."

Allah'ım sen yardım et...

İçerde doktor olmaktansa burda beklemek zordu.Ben hep içerde olarken tam iki kez dışarda durup bir haber bekledim içerdeki doktordan.
İlk kez Selma içerdeydi.Ben doktorun ağzından çıkacak iyi bir haber bekliyordum.Ama doktor Selma'nın öldüğünü söyledi ve kucağıma bebek bıraktı.O kadar küçüktü ki elimde nasıl tutacağımı bile bilmiyordum.Ve şimdiyse yine doktordan iyi bir haber vereceğini bekliyordum.Doktorun söylediklerine,gerçeği bildiğime rağmen Rabb'im büyüktür diyorum.