Bir Şans Daha/[TAMAMLANDI]/Karanlıktan Aydınlığa-1

19-"Umudun sesi"

İyi okumalar...

Sena

Kapının kapanma sesini duyunca odadan çıktım.Salona geçtiğimde Ecrin Beyza'nın odaya saçılmış oyuncakların topluyordu.

"Yardım etme mi istermisin ?"

"Hayır canım bitti zaten bu son oyuncak."deyip yerdeki küçük ayıcığı eline aldı.

"1 bardak ya da 2 bardak çaya ne dersin Sena ?"

"Olur.Ama ben demleyeceğim."

"Tamam."

Karşılıklı içtiğimiz 2'ci bardak çayı da bitirmiştik.İnce beli çay bardağın sehpanın üzerine bıraktım.

"Ecrin sana bir şey söyleyeceğim ama itiraz etme."

"Sen ilk önce söyle bakalım neymiş benim itiraz edebileceğim şey?"

"Şey...Ecrin kızmadan önce beni dinle.Bak sen bana öyle bir iyilik yaptın ki ben ömrümün sonuna kadar ne yapsam da karşılığın ödeyemem.Sen bana arkadaş oldun,abla oldun,evinin kapılarını açtın,en önemlisi iyileşmem için elinden geleni yaptın.Umutlarım yok olmuştu sen kalbime umut tohumları ektin ve şimdi filizlenmeye başladı o umutlar."

"Canım senin böyle gördüm ya her şeye değer.İnan seni böyle görüyorum ya yaşadığım mutluluk öyle bir mutluluk ki."
dedi Ecrin gözünden akan yaşları silerek.

"Ecrin ağlama lütfen."

"Mutluluktan akıyor bu göz yaşları."

"Mutluluktan da olsa akmasın göz yaşların."

"Eee benim göz yaşlarımı boş ver de anlat bakalım."

"Ecrin ben çalışmak istiyorum.Yarından bir iş aramaya başlayacağım.Umarım iş bulmam uzun sürmez."

"Durduk yere bu nereden çıktı?"

"Ecrin ben kendi ayaklarımın üzerinde durmak istiyorum.Kendimi yeni bir hayat kurmak istiyorum.Ve bu yolda ilk önce yapmam gereken iş bulmam.Ecrin ben en kısa zamanda bir ev bulmaya çalışacağım."

"Ya Sena yeni hayat kurmanı anladım bu çok iyi.Ama evden ayrılmak nereden çıktı şimdi?
Şimdiden söylüyorum çalışmana bir şey demiyorum ama ev meselesini şimdiden unut.Ben Ecrinsem buna izin vermiyorum ve vermeyeceğim."

"Ecrin beni anla lütfen."

"Sena neyi anlaycağım?"

"Ecrin lütfen..."

"Sena hadi uyu yarın konuşuruz."

"Ecrin dinle beni."

"Hadi hadi yatağa.Benim uykum geldi.Ha bir de aklından çıkar o düşüncleri."

Ecrin merdivenlerden yukarı çıkarken ben de arkasından bakakalmıştım.Koltukta boş boş oturmayı bırakıp odama geçtim.
Her şey eskisi gibiydi.Tek fark yatak örtüsü değişmişti.Yatak örtüsünü katlayıp yatağa girdim.
Pişamalarımı giymediğimi görünce ayağa kalkıp pişamalarımı giydim.
Yatağa girmeden önce camın önüne geldim.Karanlıktan tam olarak seçilmese de lapa lapa kar yağıyordu.

Camı açıp buz gibi havanın sıcacık odayı soğutmasına izin verdim.Elimi camdan çıkardım kar taneleri avuçlarıma dolmaya başladı.
Soğuk hava üşümeme neden olsa da boş verdim.

"Sena ne yapıyorsun?"diye yanıma gelen Ecrin camı kapattı.

"Kar çok güzel yağıyor ben de izlemek istedim."

"Oda buz gibi olmuş hastalanmak mı istiyorsun.Doktor sana söylemedi mi kendine dikkat."

"Öyle söyledi ama birazcık soğuktan bir şey olmaz."

"Sena kendine dikkat et.Canım sen zor bir tedavi süreci geçtin haklı olarak vücudunda zayıfladı bu nedenle kendine daha çok dikkat etmen gerek."

"Ecrin ben çok özür dilerim."

"Sena asıl ben özür dilerim sesimi yükseltim.Ama sana bir şey olacak diye ödüm kopuyor."

Ayakkabılarımıda giydikten sonra evden çıkmak için hazırdım.Küçük çantamın içerisine Ecrin'nin verdiği parayı koyduktan sonra kapıyı kapatıp evden çıktım.

Yollar çoktan buzla kaplanmıştı.Düşmemek için yavaş yavaş yürdüğüm için otobüs durağına varmam biraz uzun sürmüştü ve hâliyle birazcık donmuştum.
Neyseki otobüs çabuk gelmişti ve ben otobüste boş bir yer bulabilmiştim.
Umarım bir iş bulabilirdim.Bu zamanda iş bulmak gerçekten zordu iş bulamamağın zorlukların birçok kez yaşayan biri olarak bu hisse aşinaydım.

Evet evet korktuğum başıma gelmişti bile.Nereye gitsem bir iş bulamamıştım.Nereye gitsem aynı şeyleri duymuştum-"tecrübeli elaman arıyoruz."
Ve daha onca birbirine benzeyen kelimeler yığını.Yani anlamıyorum tecrübesizsiz diye çalışmamalıyız mı?
Sonuç olarak şimdi tecrübeli olanlar bir zamanlar tecrübesizdiler.Eee o zaman bize neden bir fırsat vermiyorlar ?

Son girdiğim yerden de aynı şeyleri duyunca daha da üzüldüm.
Uzaktan duymaya başlamıştım bile umudun sesini...
Üzülme bugün bulamadın ama belki yarın bulursun olmadı diğer gün...