Bir Şans Daha/[TAMAMLANDI]/Karanlıktan Aydınlığa-1

30-"Sessiz kalamamak"

İyi okumalar...

Sena

"Neyse benim gitmem gerekiyor.Bundan sonra artık önüne bakarsın."

"Sen..."

Yine lafını söyleyip gitmişti.Yok yok bu taş kalpli acı çektiğimi görüyüyor bir geçmiş olsun kelimesin bana çok görüyor.

"Kızım o adam kim ?"

"Arkadaşımın abisi."

"Hımmm.Neyse gidelim mi kızım?"

"Tamam abla."

"Sena birkaç gün işe gelme dinlen."

"Hayır abla."

"Kızım laf dinle azıcık.Hem alçılı kolunla işte ne yapmaya düşünüyorsun?Bir şey söyleme çünkü fikrim değişmiyecek."

"Abla ya."

"Sena."

"Tamam abla."

Eve gelince mutfaka geçip eczaneden aldığım poşeti masanın üzerine bıraktım.Kolumun ağrısı yine başlamıştı.
Ağrı kesici içsem iyi olacaktı ama sabahtan bir şey yememiştim.Zaten iştahım yok ama ilaç içmem için yemek yemem gerekiyor.Dolaptaki bisküvi paketin çıkarıp masaya geçtim.

İlacı içtikten sonra salona geçip koltuka attım kendim.Galiba ilaç etkisini göstermeye başlamış uykum gelmeye başlamıştı.
Biraz uyusam iyi olacaktı.

Koltukta dönmek istesem de kolumun ağrısı izin vermemişti.
Evden tıkırtılar geliyordu.Ama gidip bakacak hâlim yoktu.Zaten uyumak istiyordum.
Tıkırtılar daha çok artmış göz kapaklarım inat etmiş açılmıyordu.Kulaklarıma dolan ufak çaplı çığlıkla gözlerimi açnıştım.

"Bu ne hâl Sena?Bu alçı?Ya ne oldu?İyimisin?"Nefes almadan birbirinin arkasından dizmişti cümleleri.
Beyza da meraklı bakışlarla bana bakıyordu.

"Şey...Kolum kırılmış.Ama iyiyim sadece biraz ağrım var."

"Kırılmış mı? Kızım bana neden haber vermiyorsun? Ne oldu kırıldı?"

"Endişelendirmek istemedim.Boş ver, kırıldı işte.Hem siz nerdeydiniz?"

"Dur bakalım konuyu değiştirme anlat bakalım ne oldu?"

"Dedim ya kırıldı.Düştüm sonuç olarak bu alçıyla yaşamayı öğreneceğim."

"Doğruyu söyle iyimisin?"

"İyiyim."

Ecrin'i bir türlü iyi olduğuma inandıramamıştım.Zorla koltuka yatak yapmış dinlenmem gerektiğini söylüyordu.
Koltukta uzanmış televizyondaki programı izliyordum.1 saati aynı kadın bir şeyler konuşuyordu.Ağramayan başım ağrımaya başladı.Yerimden kalkmak için haraketlendiğimde Beyza kalkmak istediğimi görmüş koşarak yanıma gelmiş küçük elleriyle sağlam kolumdan tutmuşdu.

"Sena kalkmak yok."

"Nedenmiş ki?"

"Çünkü hastasın."

"Sen çok biliyorsun değil mi?"

Kafasın aşağı yukarı saladı.

"Ya Beyza."

"Sena uyu.Bak uyusan çabuk iyileşirsin."

"Seni çok bilmiş seni.Hadi oyuncaklarına oynamaya devam et ben de seni izliyorum."

Beyza oyuncaklarını almış yanıma gelip yerde oturdu.Beyza tatlı tatlı oyuncaklarıyla oynuyor ben de onu izliyordum.Ama aklımdan çıkmıyordu Leyla.Şimdi nerdeydi?Ne yapıyordu?
Nuray Abla'nı arasam mı acaba?Evet evet arasam iyi olacak.