Bir Şans Daha/[TAMAMLANDI]/Karanlıktan Aydınlığa-1

57-"Sessizliğin melodisi"

İyi okumalar...

esma_sevilay bölüm senin için canım.İnşAllah beğenirsin.

Ecrin

Hayır...Hayır...Böyle bir şey olamaz...

Bir o yana bir bu yana yürümekten başım dönse de az önce duyduklarımdan başka bir şey düşünecek halim yoktu.

Aklım almıyor Ya Rabb'im böyle bir şey nasıl olur?

Evet evet Melih yalan söylüyor.Benim abim bana-kardeşine yalan söylüyordu.
Ama neden?

"Melih yalan söylüyorsun.Nefretin bu kadar mı fazla.Kız sana ne yaptı?" dedim omuzuna vurarak.
İşte sessiz duruşu deli ediyor.
Bir şey söylesene adam.Yalan de...Öylesine söyledim de...Bilmiyorum bir şey söyle.

"Melih susma...Öyle bir şey yok."

"Kardeşim doğru söylüyorum.Sena'nın gerçek ailesi başkası."

"Saçmalama.Gerçek ailesi başkası ne demek?" dedim bağırarak.Çektiğim acı bir nebze azalır.Ya da bağırmam işe yarar da söyledikleri yalan olur.

"Ecrin! Bağırma birisi duyacak şimdi."

Şimdi ne olacaktı? Öğrendiğinde ne yapar? Nasıl dayanır? Yeni yeni toparlanırken gerçeklerin altında ezilmez mi? Alacağı bu darbeyle nasıl devam edecek hayatına? Düşünsenize şimdiye kadar yaşadığınız her şey yalan mış?

"Ya şimdi ne olacak?" dedim bir umut iyi bir şey duyacağımı umut ederek.

"Bilmiyorum.Ama Hasan Bey kararlı.Her şeyi anlatacağını söylüyor."

Sinirden gülmeye başlamıştım.Anlatmaya kararlıymış.Şimdiye kadar aklı nerdeymiş? Hele o annesi olacak kadın? Nasıl devam edebilmişti hayatına? Benimle Sena'yla kan bağım yok, ama duyduklarımla yıkılmıştım ve koca bir yük yüklenmişti omuzuma.

"Ciddi misin sen? Anlatmayı mı düşünüyor? Dursana bir büyük ihtimalle affetteceği düşünüyor de mi? Ama biliyor musun ben eğer Sena'yı şu kadar tanıyorsam affetmez.Ne dedesini, ne de annesini.Doğru ya babası nerde? "dedim ses tonumu artık kontrol edemiyordum ve yine yükselmişti.

"Evet anlatmayı düşünüyor.Babası gitmiş."

Gitmiş ha? Ah Sena'm ah...
Gözümden akan yaşları yeni farketmiştim.Aksın...aksın...Eğer Sena'nın çekeceği acı azalacaksa aksın.Ben razıyım,yeter ki o üzülmesin.Yine şahit olmasın bu gözler ağladığına.

"Melih, o adama söyle anlatmasın.Baksana annesi bile istemiyor kızını." dedim ani verilmiş bir kararla.Belki yanlıştı,belki bencilikti, belki de doğru olandı.İşte bilmiyorum.Bir çıkış yolu bulmak çabalarım ve beyhude birkaç düşünce.

"Neden söyledin Melih? Neden? Bu yükü neden yükledin omuzuma."dedim bu odadan çıkınca nasıl davranacağımı bilmemeyin acısı kalbimi esir almışken.

Yüzüne bakabilir miydim bundan sonra? Her güldüğünü gördüğümde kan ağlamayacak mı içim? Göz yaşlarım içime akıp yaralarımı dağlamayacak mı?

"Zaten bir gün öğrenecektin Ecrin."

Öğrenecektim belki ama en azından herkes öğrenince.

"Ecrin bak şimdilik bir şey söyleme.Sonrasına Allah kerim."

"Söylemem zaten söyleyemem.Benim ağzımdan çıkan kelimelerle dünyasını başına yıkamam."deyip odadan çıktım.

Annemler salonda oturmuş bir şeyler konuşuyordu.Gözlerim Sena'yı arasa da yoktu.Herhalde odasındaydı.Defne'nin garip bakışların üzerimde hissettiğimde "Ne var?" dedim.