Bir Şans Daha/[TAMAMLANDI]/Karanlıktan Aydınlığa-1

53-"Yaralı"

İyi okumalar...

Sena

İsimlerini söylemeseler de Ecrin'nin annesi,teyzesi ve kuzeni olduklarını söylemiştiler.Aramızda geçen tek konuşma da buydu zaten.Şimdi salonda karşımdaki koltukta oturmuş Ecrin'nin gelmesini bekliyordular.Ecrin'nin annesi içeri girince yaptığı ilk şeydi Ecrin'ni aramak.Öyle soğuk,öyle mesafeli konuşmuştu ki şaşırmıştım.Bir anne kızıyla hem de uzun süredir görmediği kızıyla böyle konuşur mu? Nasıl öyle konuşur da içi yanmaz?

Bakışlarımı genç kızın yüzünde sabitlediğimde gördüğüm tek şey ifadesizlikti.Annesi ve teyzesi gibi onun da yüzü buzdan bir duvarı andırıyordu.Siyah saçlarını dağınık topuz yapmış,siyah etekle bordo gömlek giymişti.Aşırı makyajına rağmen güzel bir kızdı.Sarı saçlı bayan yani Ecrin'nin annesi kardeşine nazaran daha sert birine benziyordu.Omuzlarına kadar düşen saçları hafif dalgalıydı.Yüzüne yılların yaşanmışlığının izleri beli oluyordu.Solgun çehresine zıt dudağına sürdüğü kırmızı ruj dikkat çekiyordu.Bakışlarını üzerimde hissettiğimde rahatsızca kımıldadım.İnci de rahatsız etmemek için  gitmişti.

Sessizliği bozan siyah saçlı bayandı.Hafif bir gülümseme biranlık misafir olsa da yüzüne çabucak yok oldu.

"Kızım benim ismim Emine bu da kız kardeşim Halime ve kızım Defne." dedi ismini yeni öğrendiğim Emine Hanım.

Kızı gibi onun da saçları kısa ve siyahtı, bal rengi gözlerinde anlamını bilemediğim bir şeyler vardı.Bir şey söylememiş yine susmayı seçmişti.Pek konuşmayı sevmiyordular anlaşılalı ya da benimle konuşmak istemiyordular.

"Sen kimsin!" Defne'nin ani çıkışıyla şaşırmıştım.Geleli bir kelime bile çıkmamıştı ağzından.Şimdiyse sesini yükselderek resmen hesap soruyordu bana.Öyle söyleyince bir şeyin farkına vardım.Benim bu evde olmamam gerekiyordu.Benim yerim burası değildi.Kaç kez gitmek istesem de izin vermemişti Ecrin.Ama gitmem,kendime yeni bir hayat kurmam gerektiği gerçeğin daha iyi anladım şimdi.

"Ben..."

Çalan kapıyla Halime Hanım "Sonunda geldi." dedi.
Anlamıyordum böyle davranmasını anlanmıyordum galiba anlamayacaktım.Şimdi sevinçten dört dönmesi gerekirken sarf ettiği kelimeler sadece can yakıyordu.En azından benim canım yanıyordu.Bir anne neden böyle davranır ki? Hangi yaşanmış bu hale getirir bir annenin kalbini.Belki yanılıyorum, belki önyargılı davranıyorum.Ama Ecrin'nin önceden anlattığı şeyler ve iki bayram geçmesine rağmen gelmemesi maalesef düşüncelerimi haklı çıkarıyor.Ramazan ve Kurban bayramında Ecrin de Beyza da Halime Hanım'ın geleceğini beklediler ama o gelmedi.O zaman kızmıştım Halime Hanım'a.Bayramda herkes çoçuklarıyla,torunlarıyla,sevdikleriyle geçirmek ister.Mutluluğuna mutluluk katmaz mı insanın sevdikleriyle bir çatının altında olmak? Hangi bağane engel olur ki buna?

Kapıyı açtığımda Ecrin'nin mutluluktan uçuyordu.Aynı şekilde Beyza da.

"Annem geldi Sena..."

İçeriye geçip çabucak kendisinin ve Beyza'nın ayakkabıların çıkardı. Halime Hanım'la Emine Hanım odadan çıkıp yanımıza geldiğinde Ecrin annesine sarılmıştı.Halime Hanım kısaca sarıldıktan sonra kenara çekilmişti.
Beyza'nın da sadece başın okşayınca öyle kötü oldum ki.Beyza küçücüktü, herkesten ilgi bekleyen yaştaydı.Babaannesi ne kadar sevdiğini Ecrin anlatmıştı.Emine Hanım daha sıcak davranıyordu.
Ama o da en az kız kardeşi kadar mesafeliydi.

Ecrin'nin annesiyle ve teyzesi içeri geçince Ecrin'nin omuzuna elime koydum.Kendimce destek olmaya çalışıyordum ama ne kadar başarılı olduğum koca bir soru işaretinin altında eziliyordu.