Bir Şans Daha/[TAMAMLANDI]/Karanlıktan Aydınlığa-1

33-"Yanlış anladın"

İyi okumalar...

Sena

Dışarda Nuray Abla'nın gelmesini bekliyordum.Leyla da gelmedi zaten.Nuray Abla gelince kapıyı kapatıp durağa doğru yüremeye başladık.

"Abla ne olur Leyla'ya dikkat et."

Elimden gelen sadece buydu en azından şimdilik.Ama bildiğim bir şey var ki her geçen gün onu biraz daha bataklığın dibine çekiyor.İşte bu o kadar can yakıcı ki.

"Kızım bir şey varsa söyle.Hem neden bu kadar düşüncelesin?"

"Abla sen sadece dikkat et."

"Tamam kızım."

Nuray Abla'nın otobüsü gelince vedalaşıp otobüse bindi.Ben de bineceğim otobüs gelince binip ortalara doğru geçtim malum yine otobüs tıklım tıklımdı.Birisi bana dokunmaması için en kenarda durmuştum.Kulağıma dolan o sesle Ya Sabır dedim.

"Dünya küçük Sena."

Yine sırıtıyordu.Bu adamın burda ne işi var ya?

"Neden konuşmuyorsun?"

Ya Sabır.

"Ya sesini duymayı bana çok görme."

Yok yok bir şey bulsam kafasına vurmam gerekecek.Bu nasıl konuşma şekli?Otobüsten inmeye bile düşündüm de sonra geç olduğu için vazgeçtim.Şimdi insem otobüs zor bulurdum.

"Sena, o kadar çirkinmiyim neden yüzüme bakmıyorsun."

Yeti artık bu kadar vurdum duymaz insan olur mu?

Yaşlı bir teyze rahatsız olduğumu anlayınca"Kızım gel otur."dedi.

Arkaya doğru geçip teyzenin yanına geldim.
"Otur kızım zaten benim ineceğim durağa az kaldı."

"Allah razı olsun teyze."

"Senden de.Utanma kalmamış şimdi ki gençlerde."

Teyze diğer durakta inmiş ben de camdan dışarıyı izliyordum.Onun bakışların ara sıra üzerimde hissediyordum.Ne güzel ya bir manyak eksikti o da oldu tam oldu.

İneceğim durağa gelince otobüsten inip yürümeye başladım.Ama arkamdan o da geliyordu.Bu benimi izliyor?Adımlarımı hızlandırınca o da adımlarını hızlandırmış yanıma gelmişti.

"Dursana kızım.Bak neden konuşmuyorsun."

"Gidin burdan."

"Ya neden ki?"

"Gidin."

Evin önüne gelmiştik.

"Herkese karşımı böylesin."

"Rahat bırakın beni."

Yine sırıtarak konuşmaya başladı.

"Yarın görüşürüz canım."

İşte bu çok fazlaydı.Ama ondan önce kapının önünde duran Melih'in nefretle bakan gözleri üzerimdeydi.
Duymuş muydu?Allah'ım ne olur duymasın.Ama duyduğu belliydi hem de en son söylediği şeyi duymuştu.

"Mahallenin ortasında ne güzel konuşuyorsunuz.Galiba sen işe değil gezip tozmaya gidiyorsun."

Melih neden böyle yapıyorsun?Hep dinlemeden yargılıyorsun.Hep suçluyorsun.Ama bilmediğin bir şey var bana söylediğin her laf ok gibi saplanıyor kalbime...

"Bak yanlış anladın açıklayabilirim."

Yüzüne bakamıyordum elimi alçımın üzerinde gezdiriyordum.