Bir Şans Daha/[TAMAMLANDI]/Karanlıktan Aydınlığa-1

16-"Geçmiş/4"

İyi okumalar...

Ellerimi önümde kenetleyip konuşmamı devam ettim.
2 yılda başımdan geçen tüm olayları anlatmıştım bir tek Sevda'yla ilgili kısım kalmıştı.
Zaten Sevda'yı tanımam hayatımda dönüm noktası olmuştu.
Hayatım onu tanıdığım andan itibaren resmen alt üst olmuştu.
Hayatımı 3 yıllık büyük bir çıkmaza sokmuştu.

Aradan tam 2 yıl geçmişti ama hiç kolay geçmemişti.
Bedenen ve ruhen çökmüştüm.
Hatta son defa ne zaman güldüğümü bile unutmuştum.
Bir süre yetimhanede kalmıştım ama orada da kalamadım.
Her şey üstüme üstüme geliyordu şimdide öyle.
Kendimde bir şeyi farketdim.
İçimde boşluk olmuştu.
Anlamını bilmediğim bu boşluk neyin nesiydi ?
Benim içimde ne işi vardı?
En önemlisi canımı neden bu kadar yakıyor.

"Sena."

Düşüncelerimden sıyrılıp oturduğum yerden kalktım.
Bana taraf gelen Sevda'yı görünce içime bir sıkıntı çöktü sanki.
Aslında Sevda'yı bir kaç gündü tanıyordum ama iyi anlıyordu beni.
En azından bana öyle geliyor.

"Sena nasılsın bakalım."

"Her zaman olduğum gibi."

"Hımmm anladım."

Kafamı yerde bir noktaya sabitleyip iç çektim.

"Anlat bakalım yine ne oldu?"

"İçimde bir boşluk var sanki.
O kadar derdim yetmiyormuş gibi bir de bu çıktı başıma..."

Benim dediklerime karşılık bir şey söylemeyip gülmeye başladım.

"Neden gülüyorsun."

"Üzüldüğün şeylere gülüyorum."

"Ne yapayım ben senin gibi vurdum duymaz olamıyorum.?"

"Öyle mi?" deyip elini cebine atıp bir şeyler çıkardı.

"Tüm derdlerini unutmak istiyormusun? O zaman bunları iç."

Ovuçlarımın için bıraktığı ilaca benzeyen şeye bakıp gözlerimi Sevda'nın gözlerine diktim.

"Eee neden öyle bakıyorsun içsene.Bana güven her şeyi unutacaksın."

Biraz elimde döndürdükten sonra ilaca benzer şeyi yuttum.

Ve benim gerçek karanlığımın başladığı an.
Gerçekten hayatımdaki tüm renklerin kayıbolduğu asıl an.
İçimdeki boşluğun içimde yer edindiği an...

İşte Betül Hanım benim hikayemde bu.
Hiçkimsenin meraketmediği hayatım bu.

"İlk önce Sena karamsarlığı bir kenara bırak.Bunu sana son kez söylüyorum.Eğer ağzından bir daha böyle kelimeler dökülürse yüzüne bakmam.Gerçekten bakmam."

"Tamam ,tamam.Bana ama öyle geliyor."

"Gelmesin."

"Çalışırım."

"Seni dinlerken bir şeyi farkettim.Yenilgiyi ilk andan kabul ediyorsun.Yenilgi davetsiz misafir gibi kapını çala bilir ama sen de onu davetli misafir gibi kabullenme.
Hayatta her düşdüğünde kalkmayı bileceksin, en azdın kalmayı deneyeceksin kaplumbağa gibi kabuğuna çekilip beklemeyeceksin...

İçeri aceleyle giren hemşireyle doktorun konuşması kesildi.

"Betül Hanım İnci yine etrafı alt üst etti."

"Tamam geliyorum."

"Sena sonra konuşuruz."

Kafamı olumlu anlamda salladım.
İnci'yi açıkcasına merak etmişdim.
İnci'yle ilgili bir kaç şey duymuştum.
Hemşirenin söylediklerine göre İnci yıllardı burdaymış.
Baabasının zoruyla burda kalıyormuş.
Bir kaç kez onunla konuşmayı denemiştim ama beni yanından kovmuştu.