Bir Şans Daha/[TAMAMLANDI]/Karanlıktan Aydınlığa-1

52-"Misafir"

İyi okumalar...

Sena

Vakit seher... Zamanın rahmine sabahın nutfesi düştü az önce. Gün doğuyor yine ve yeniden. Şimdi hatırla ki, sen de bir zamanlar yokluğun karanlığında yitiktin. Kimsenin adını bilmediği, hatırını saymadığı bir yetimdin. Hatırla ki, Rabbin seni yokluğun gecesinden varlık ufkuna eriştirdi. Unutulmuşluğun gecesinde bırakmadı seni. Rabbin seni sahipsiz de bırakmadı.

Şimdi seher vakti. Sıyrıl gafletin gecesinden. Sehere aç gözlerini. Rabbine aç kalbini. Uyan. Uyan ve an seni hiç unutmayan Rabbini. Herkes unutsa bile seni unutmayan Rabbini herkesin O'nu unuttuğu anda an, kalk! Kalk ve miracına eşlik et En Sevgilinin. Şimdi sabah namazı vakti...

Sabah namazını kılmanın rahatlığıyla yerimden doğrulup seccademi katladım.Kendimi kuş gibi hafif hissediyordum.Öyle bir huzur kaplamıştı ki kalbimi anlatamam.
Bir daha Rabb'ime şükür ettim bana namaz kılmaya nasip ettiği için.

Namaz dinimizin direğidir. Nasıl ki bir apartmanı taşıyan kolonları kırdığımız zaman o apartman çöker,mahvolursa, aynı şekilde bizler de namazlarımızı kılmazsak, o vakit bizim de imanımız, ahlakımız, dinimiz çöker ve mahvoluruz. Allah'ın azabına uğrarız.

Bundan dolayıdır ki, imandan sonra en önemli ibadet namazdır. Rabbimiz mukaddes kitabımız Kur'an-ı Kerim'de cehenneme giren insanların hallerini şöyle anlatıyor:
"Cennette olan iman sahipleri, cehennemde azap gören insanlara sorarlar: "Niçin siz cehennemde acı çekiyor, azap ediliyorsunuz?" Cehennemde azap görenler şöyle cevap verirler: "Biz dünyada iken namaz kılmazdık. Fakiri yedirmezdik. Oyun ve eğlenceye, yanlış yollara dalanlarla beraber biz de dalardık. Biz böyle yaşarken ölüm gelip bize çattı."(Müddessir Suresi:39-47)

Bizlerin de sonumuzun böyle olmaması için namaza önem vermeli ve namaz kılmayı hiç aksatmamalıyız. Namaz bizi Allah'a yaklaştıran, bizi Rabbimize sevdiren en büyük ibadettir. Namaz kalbimizin, bedenimiz, ruhumuz için bir şifa ve huzur kaynağıdır.

Namazlarını kılmayanlar, Allah'a karşı nankörlük ve saygısızlık içindedirler. Çünkü yaşamamız için bize havayı ve suyu veren, topraktan herçeşit meyve ve sebzeyi bitiren, etinden, sütünden, yününden ve gücünden faydalanmamız için çeşit çeşit hayvanları yaratan Allah'tır. İşlerimizi planlamamız ve yapmamız için bize aklımızı, elimizi, ayaklarımızı, gözlerimizi, kulaklarımızı veren yine yüce Allah'tır. Şayet bize bu kadar çok nimet ve güzellik veren Rabbimizin emirlerini dinlemez, Ona itaat etmez ve isyan edersek işte o zaman yüce Allah'a karşı çok büyük bir nankörlük ve saygısızlık yapmış oluruz.

Ben bunların farkına çok geç vardım.Aynadaki aksime baktım uzun süre.Üzerimdeki bol ferace,başımdaki siyah eşarb...Büyük başörtüm içinde yüzüm küçücüktü.1 senede ne çok şey yaşamış,ne çok değişmiştim...

Eski halim geldi gözlerim önüne.Çaresiz,uçurum kenarında,sonbahar yaprağı gibi solmuş.Umutları,hayalleri olmayan birisi.O zaman bir kez bile şükür ettiğimi hatırlamıyorum.Hep isyan sözcükleri dökülüyordu dudaklarımdan.Çektiğim acıdan dolayı kör olmuş gözlerim gerçekleri görmüyordu...

Gözümden akan iki damla yaşı sildiğimde içeriye Ecrin girmişti.

Gülen yüzü benim ağladığımı görünce solmuştu.Altın kalbli kızı ne çok üzüyorum...

"Yine mi ağlıyorsun.Canım bak böyle yapma.İçim yanıyor seni böyle görünce."

Bir abla şefkatiyle sarmıştı beni.Gerçek bir abla olmuştu bana.Hem de karşılık beklemeden.

"Ecrin...Yine eski günler geldi aklıma."

"Şişt...Ağlama eskide kaldı her şey.Baksana sen bembeyaz bir sayfa açtın hayatında.İnşaAllah her şey çok güzel olacak.İnşaAllah o kadar mutlu olacaksın ki çektiğin tüm acıları unutacaksın."