Bir Şans Daha/[TAMAMLANDI]/Karanlıktan Aydınlığa-1

69-"Uğultu"

Final bölümün saymasak son
4 bölüm...

İyi okumalar...

Sena

"Ama nasıl verdi Melih?"

Bir yandan soru soruyordum bir yandan da gözlerimi ayırmadan resimlere bakıyordum.Ağlamasam da nerdeyse ağlayacaktım.O kadar mutluydum ki...
13 sene sonra tekrar yüzlerini görmek,silikleşip yok olmaya yüz tutmuş hatıralarıma ışık olmuştu.
Resimlerin üzerinde elimi gezdiriyordum.Annemin omuzuna atığı saçlarının üzerinde parmaklarımı gezdirip hayali olarak okşadığımı farz ediyordum.Saçlarını okşamayı severdim...

"Asılında vermiyordu,hatta evinden kovacaktı nerdeyse."

Gülerek söylemişti ben de istemeyerekte olsa gülmüştüm.

"Çok yaşlanmış...Onca sene dile kolay...Gerçekten çok teşekkür ederim.Allah senden razı olsun."

Alacaklı gibi çalan kapı konuşmamızı yarıda bırakmıştı.

"Hayırdır inşaAllah."

İkimiz de aynı anda ayaklanmıştık.

Melih'in kapıyı açmasıyla evi dolduran ve beni aceleyle kendimi odadan dışarıya atmam aynı anda olmuştu.

"Sena!Sena!"

İnci beni görünce kolların bana dolayıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.Şaşkınlıkla Melih'e baktığımda kafasın sağ sola saladı.
Tahmin ettiğimiz şey mi yoksa?

"Sena...Sena biz kavga ettik..."

İnci'yle eşi sık sık hem de küçük şeyler yüzünden kavga ederdiler Melih'le ben de arada kalırdık.En son kavga ettiklerinde bir aya barışmıştılar.Ah ah ne diler dökmüştük.

"Tamam canım sakin ol önce."

Burnunu çekerek kollarını da aynı anda çekti.

"Gerçekten özür dilerim Sena sizi de rahatsız ettim."

"O ne demek canım.İlk önce elini yüzünü yıka sonra konuşuruz."

"Peki...Sanırım bu sefer boşanacağız."deyip yeniden ağlamaya başladı.

"İnci öyle söyleme.Barışırsınız inşaAllah.Sil at öyle düşünceleri kafandan."

"Sena ben böyle olacağını bilseydim evlenmezdim."

"İnci kızdırma beni.Bakma öyle ikiniz de suçlusunuz."

Birbirlerine karşı anlayışsız bir tutum sergiliyordular, bir de birbirlerinin söyledikleri boğazlarından geçmiyordu.Hep kavga etmelerinin sebepi de bunlardı işte.

---------

İnci elini yüzünü yıkadıktan sonra biraz konuşmuş,sakinleşmek için uyumayı tercih etmişti.Evde küçük misafir odası vardı,içeriye girdiğimizde İnci "Burada kalmaya da alıştım galiba...Sena yarın babama giderim,yine kavga ettiğimizi duyunca kızacak.Eşin rahatsız olur burda olmama,hakklı da."

İnci bizde kalınca odadan dışarıya çıkmaya da çekinirdi evde Melih var diye.
Hasasiyyeti mutlu ediyordu beni.Eski İnci nasıl da kaybolup gitmişti.Tıpkı benim gibi...
Elhamdülillah...

"Babana gitmek istersen gidersin,burda kalman inanki sorun değil.Zaten odadan dışarıya çıktığın yok."

"Allah razı olsun.Ne çektiniz bizden yahu."

Son dediğine gülmüştüm.
İki inatçı işte...

"Estağfirullah canım.Cümlemizden inşaAllah.Şimdi biraz uyumaya çalış."