Bir Şans Daha/[TAMAMLANDI]/Karanlıktan Aydınlığa-1

59-"Ankara yolcusu"

İyi okumalar...

Sena

Geçmişin üzerine bir avuç toprak atıp yolunuza devam edebilir misiniz?

O bir avuç toprak yok eder mi her şeyi?

Gerçeği,yalanı,acıyı...

Bir cevap versenize?

Hadi bir cevabınız yok mu?

En azından bunu çok görmeyin bana.

Ne olur...

Yoruldum artık...

Güclü olmaya çalışmaktan...

Ağlamaktan...

İsyan etmiyorum ama yoruldum işte.

Yine herkes susuyor...

Ya sessiz çılıklarım?

Siz neden susmuyorsunuz?

Doğru ya siz susmazsınız.Herkes susar,gider.Bir siz kalırsınız bana.Her zaman olduğu gibi.
Özür dilerim unutkanlığıma
verin...
Unutmuşum...

Anne sen cevap ver?

Bak elimdeki bir avuç toprak siler mi geçmişi?

Anne...

Bana neden söylemediniz?
Neden? Ne için?

Acı çekmemem için mi?

Ama çekiyorum...

Ya baba sen?

Abla sen de mi biliyordun yoksa?

Yok işte bir cevap verecek birisi yok...

Herkes susuyor ya ama ben susamıyorum...

Bir yalan mıydı her şey?
Ustalıkla söylenmiş yalanlar...
Kendi çıkarları için unutulmuş bir bebek...
Yok sayılmış gerçekler...
Şimdiyse pişmanlık.
Neye gerekti bu zamandan sonra?
Neyi geri getirecekti?
Giden gitmiş...Tren çoktan kaçmış...
Gideni geri getiremeyeceği gibi kaçmış treni durduramaz ki...
Ee o zaman ne olacaktı benim halim?
Tüm geçmişim bir yalana dönmüşken rahat bir nefes nasıl alırım?

Alamıyorum zaten...

Hiçbir şey olmamış gibi davranabilir miydim?

Bu soruma bir cevap beklemiyorum.Çünki cevabın çok iyi biliyorum...

Söyleseydiler en azından.Bilseydim nasıl bir annenin kızı olduğumu.Şimdi ağır geliyor.Dedenim diyen adamın dilinden duymak daha bir ağır.

2 güne toparlamıştı Hasan Bey.Sırf hesap sormak için tüm günü hastanede bekledim.Ecrin,Nuray Abla ne söyleseler dinlemedim.Üzüleceksin dediler sustum.
Bundan sonra en fazla ne kadar üzülürdüm ki?

Kendisi anlatsa belki belki...
Şimdiden farklı olurdu.Çektiğim acı birazcık dinerdi.
Derdim ki kendisi anlatmış.Deden her şeye rağmen karşına çıktı anlattı.Ya şimdi? Defne dalga geçe geçe anlattı...

Defne o evde diye ben eve gitmek istemiyordum.Ama Ecrin izin vermiyordu işte.Ecrin de biliyordu, o da anlatmadı.Kızamıyorum Ecrin'e.Neden kızayım ki?
Söyleyememiştir...
Benim gibi ona da ağır gelmiştir.

"Yüzüme bakmayacak mısın kızım?"

Doğru ya epeyce zamandı bu adamı dinliyordum.Garip olanda gitmek istesem de hala bu hastane odasındayım.Duymak istemediğim onca şey varken.Hepsini duymuştum.O adamın ağzından çıkan her kelimeyi dinleyip,zihnimi kazımıştım.