Bir Şans Daha/[TAMAMLANDI]/Karanlıktan Aydınlığa-1

27-"İlk adım"

İyi okumalar...

Sena

Yine önlüğümü giyip işe başlamıştım.Tam bir hafta oluyordu çalışmaya başlayalı.Alışmıştım buraya.Nuray Abla,Ahmet Amca,Mehmet Amca çok iyi insanlar. Hele bu pastane başka bir havası var.Hayatım normala giriyordu işte yavaş yavaş.
Son yaşadıklarımdan sonra bir tek şey öğrenmiştim.Hem çok güzel bir şey.Her şeye sabır etmeyi.Başına ne kadar kötü şey gelirse gelsin sabır etmeyi.
Karanlık bulutlar gökyüzünü kaplamış olabilir ama bu o demek değil ki güneş çıkmayacak.Elbette ilerde güneşli günler de olacaktı sadece sabır edip bekleye bilmek.

"Sena kızım içerden poğaçaları getirsene."

"Tamam abla."deyip elimdeki bezi tezgahın üzerine bıraktım.

İçeriye geçtiğimde Mehmet Amca hamur açıyordu.

"Ooo kızım hoşgeldin.Bugün nasılsın bakalım."

"Hoşbulduk Mehmet Amca.İyiyim sen nasılsın?"

"Ben de iyiyim.Poğaçaları almaya geldinse bir 5 dakika beklemen gerekecek çünkü fırındalar."

"Olsun beklerim.Ee Ahmet Amca nerede?"

"Ahmet hasta kızım bugün gelemedi."

"İyi mi?"

"İyi merak etme tansiyonu fırlamış yaşlılık işte."

"İyi olduğuna sevindim."

"Kızım sana bir zahmet poğaçaları çıkarıver fırından."

"Tamam Mehmet Amca."deyip eldivenleri giyip koca fırının kapısını açtım.Üzerime vuran sıcak havaya aldırış vermeyip tepsileri tek tek çıkardım.
Sıcak tepsileri zorda olsa taşımış vitrindeki yerlerini almıştılar ve artık müşterilerini bekliyordular.

Masaların birkaçı doluydu.
Masaların birinde iki kız oturmuştu önlerinde de kitaplar ders çalışıyordular.Ara sıra ara verip çaylarından içip keklerini yiyordular.Masaların birinde yaşlı bir teyze oturuyordu o da kahve içiyordu. Masaların birinde de bir bayan oturuyordu.Genç bir hanımdı hâlinden bakımlı olduğu beliydi.Kısacık bir elbise giymişti.Böyle giyeleri gerçekten anlamıyorum.Rahatsız olmuyormu yabancıların bakışlarından rahatsız olmuyor mu böyleleri ?
Ecrin'e saygı duyurum saçının bir teli bile görünmüyor.Her zaman bol elbiseler giyor.
Ben açık kiyafet giymesem de Ecrin'nin yanında kendimi kötü hissediyorum.Sanki bir eksiklik var ama bilmiyorum eksik olan ne?
Sanki bir yapmoz var önümde ama birkaç parçası eksik.Ve yapmozu bu yüzden tamamlayamıyorum.Eksik parçanın ne olduğunu bulmak istiyorum ama bulamıyorum işte.
Son zamanlarda içimdeki boşluk daha da kendini hissetirmeye başladı.Neydi bu boşluk?
Farklı bir boşluk?Evet evet farklı bir boşluk...
Sanki içimde hep var olan boşluk.
Bu boşluk ailemi kaybetmemle alakalı boşluk değil. Çünkü bu boşluk 5 yıl öncede vardı şimdi var.Sanki daha da derin ve karanlık bir hâl almış.
Bulamıyorum işte nedenini...

Bayanın beni çağırmasıyla düşüncelerimden sıyrıldım.

"Buyrun."

Bana öyle bir kahve ismi söyledi ki.Dilim dönmüyor söyleyemeye.
Yani güzelim mis gibi türk kahvesi dururken ingilis veyahut fransız özetizi kahveler içmek ne?
Önceden böyle kahveler mi vardı ?Mis gibi türk kahvesi neyinize yetmiyor.

Nuray Ablanın yanına gelip bayanın istediği kahveni söyledi.
İlk önce güldü sonra benim söylediklerimi tekrar etti.

"Tamam kızım ben ilgilenirim.Öyle kahve bilmiyorum çok istiyorsa kahve türk kahvesi içsin.Mis gibi hem de baksana canım çekti ya."