Bir Şans Daha/[TAMAMLANDI]/Karanlıktan Aydınlığa-1

Bonus bölüm

İyi okumalar...

          "Gerçek ailen gibi"

"Abla...Hasan Bey bugün yine geldi."dedi genç kız kek hamurunu karıştırarak.

Evet yine gelmişti Hasan Bey. Hem de genç kıza göre tuhaf olan sorular eşliğinde.

"Neden gelmiş ki?"

Nuray Hanım neler olup bittiğinden habersizdi.Ama ortalarda bir şeyin döndüğünü hissediyordu.Tamam aklına mantıklı bir şey gelmediği bir gerçekti.Hele de böyle bir şey...
Zaten kim ihtimal verirdi ki yaşlı adamın Sena'nın dedesi olduğuna.

"Bilmiyorum abla.Ama bir tuhaftı."deyip kabda kalan hamuru da kek kalıbına dökerek.

"Tuhaf mı? dedi şaşkınlığını saklamayarak.

"Abla konuşmasak olur mu?"

"Peki kızım.Ama canını sıkacak bir şey mi söyledi?"

"Abla...O adam her geldiğinde ben kötü oluyorum.Nedenini bilmesem de..."

Yaşlı adam sabah sorduğu ilk soruydu – "Ailen hayatta olsaydı ne yapardın Sena?"

Aldığı cevapsa kocaman bir sessizlikti.Birkaç tane benzer sorudan sonra Sena dayanamayıp"Hasan Bey ne olur,sussun.Bakın sizi anlamıyorum,anlamakta istemiyorum.Sizin garip konuşmalarınız,davranışlarınız,her gün çıkıp gelmeniz..." dedi boğazındaki yumru daha fazla büyüyüp nefes almasına engel olarken konuşmasına devam etti

"Hasan Bey neden ailemle,benimle bu kadar ilgileniyorsunuz? Geçmişim neden sizi bu kadar ilgilendiriyor."

Beklemediği sorular karşılığında Hasan Be'yin nuktu tutulmuştu."Neden mi?" sormuştu torunu.

"Ben senin dedenim." demek istedi.

"Sena, kızım bu yaşlı adamı affet.İşte merak ettiğim için sordum.Üzdüysem seni tekrar özür dilerim." deyip gitmişti.

Zaten buraya her geldiğinde normal bir şekilde gitmiyordu ki.Kaçar gibi,sanki birisi kovalıyormuş gibi...
Hoş birisi kovalıyordu yaşlı adamı...
Karanlık geçmiş...

Hasan Bey "En iyisi söylemek."dedi kendi kendine.Ani kararlar son zamanlar hakim olmuştu hayatına.

Yolda birkez daha anladı aldığı kararın doğruluğunu.
Terazinin bir gözünde acı gerçek,bir gözünde tatlı yalan.Hangisi ağır basıyordu?

Hasan Bey çıkmaz sokakda dolanıp dururken Gülfem Hanım da burnundan soluyarak hastaneye gelmişti.Ama hemşire babasının daha gelmediğini söyledi.Hemşireni terslemekten geçmemişti.Zavallı kız Gülfem Hanım'ın kendisini tersleyeceği aklına gelmemiş olacak ki yerinde donup kalmıştı.Gülfem Hanım hemşireyi es geçip Hasan Bey'in odasına geçip kendisini koltuka attı.Siniri hâlâ geçmemiş aksine artmıştı.

Onun yanına gittin değil mi baba?

Düğüne gidecekmiş gibi yapılmış saçı,her türlü pahalı bir elbise olduğu elbisesiyle ben zenginim diyordu.

Kabullenemiyordu babası o kızı bulmuştu.Ne için? Neden?

"Hayatımı mahvedecek."dedi sinirle ayağa kalktı.

Gülfem Hanım korkuyordu.Eşi bir kızının olduğunu öğrenince onu kapının kapının önüne koyardı.Hem de acımadan. O zaman ne olurdu? Şimdi ki hayatına elveda derdi...