Bir Şans Daha/[TAMAMLANDI]/Karanlıktan Aydınlığa-1

39-Karmaşık"

İyi okumalar...

Sena

"Nergis nerede?"dediğimde kahkahaları kulağıma dolmuştu.İnsanı tiksindiren sesini bir süre kahkahaları boğmuştu.

"İşlerime karşıma diyorum ama sen beni anlamıyorsun galiba.Son kez söylüyorum karışma işlerime.Ha karışmaya devam edersen sonuçlarına katlanırsın." deyip kapatmıştı telefonu.

Bir şey söylememe bile izin vermemişti.Nergis'e bir şey yapmış olabilir mi? Ya onu da...
Allah'ım sen yardım et. Benim yüzümden canı yanıyorsa şimdi? Acı çekiyorsa belki de ölmüşse?
Kaç kez aradım ama açan yoktu.
Korkuyordum hem de çok.Leyla'nın ölümüne göz yuman birisi Nergis için de aynı şeyi yapabilirdi.Hem de hiç gözünü kırpmadan.Hem de bu sefer benim yüzümdendi.Ben tuturmuştum polise gidelim.Burnumun dikine gitmiştim.Onunla başa çıkacağımızı düşünmüştü.Polise gidersek cezasını çekeceğini düşünmüştüm.Nergisi ikna etmeye çalıştığımda onu da başına bir şey gelebileceği ihtimali gelmemişti aklıma.Ya şimdi ne yapacaktım daha doğrusu ne yapmam gerekiyor?
Peşini bırakma mı gerekiyor yoksa sonunun ne olacağını bilmeden devamı etmeliyim?
Tehditlerini boş verip devamı etmeliyim? Ya da susup,unuttum,Nuray Abla gibi annelerin,bu bataklığa düşen gençlerin acılarını görmezden gelip yoluma mı devam etmeliyim hem de hiçbir şey olmadan.O adamın ortalıkta hiçbir suçu yokmuş gibi dolanmasına sessiz mi kalmalıyım?

"Sessiz kalmalısın " dedi iç sesim sonra devam etti konuşmasına.

"Yeni bir hayat kurdun.Değer mi şimdi kendini tehlikeye atmaya? Zaten öyleleri her türlü şeyden kurtulmanın yolun bulurlar.Unutma bir tek o mu bu ülkede kötülük yapan?Ha bir fazla ha bir eksik ne fark edecek..."

Kafamı iki tarafa saladım utanmıştım düşüncelerimden.
Sessiz nasıl kalabilirim?Sırf kendim için mi susmak? Öyle yaparsam vicdanım ne olacak?Yok mu sayacaktım o adam gibi vicdanımı?
Ya vicdanını kaybetmiş bir insan nasıl nefes alır?Ben nasıl nefes alırım? Susup bir kenara çekilsem huzur bana haram olmaz mı? Nuray Abla gibi yüzlerce annenin feryadına,bataklığın dibinde olan yüzlerce insanın acısına,bataklığa düşmek üzre olan onca gencin çırpınışlarına sessiz kalmak mı?
Evet o adam gibi bir sürü insan var.Ama bu susmamız gerektiği anlamına gelmiyor.Sinan cezasını çekerse en azında bir kısım insanın hayatı kurtula,değişebilir,annelerin,babaların acıları geçmezse bile bir nebze azalır.Yanılıyor muyum?
O bataklığın içinde olmuş birisi olarak bu düşüncelerim doğru değil mi? Nasıl acılar çektiklerini benden iyi bilen var mı? Şimdi bunları bile bile susup göz yumak,kulak kapatmak olur mu?

Çöktüğüm yerde dizlerimi daha çok kendime çektim.Sanki birazda bu odada kalırsam boğulacaktım.Aldığım her nefes yakıyordu ciğerlerimi.Ciğerlerime çektiğim sanki oksijen değilde yakıcı gazı.Yutkunmak istedim yutkunamadım boğazımdaki yumru yüzünden.

Abartıyorsun Sena.

İç sesim yine konuşmaya başlamıştı.Abartıyor muyum?
Neyi? Ben gerçekleri söylüyorum.Doğru olanda bu değil mi?Yapmam gerken bir kenara çekilmek değil de o adamın cezasını çekmesi için elimden geleni yapmalıyım.Ama nasıl? Nergiste artık bana yardım etmez, edemez.Ne acı ki hayata olup olmadığını bilmiyorum.Belki de bir annenin daha ciğerin yangın düşmüş...

Daha fazla odada kalmayacağımı anlayıp kendimi odadan dışarıya attım.Her taraf karanlıktı Ecrin'le Beyza çoktan uyumuş olmalılar.
Salona girip ışığı açtım.Gözlerimin ışığa alışmasını bekledikten sonra odada boş boş gezinmeye başladı sanki bir şey arıyormuş gibi.Omuzuma dokunan bir el hissedince irkildim.

"Sena korkuttum mu seni? Özür dilerim."

"Dalmışım Ecrin."

"Neden uyumuyorsun?"deyip yüzüme düşen saçları kulağımın arkasına sıkıştırdı.