Bir Şans Daha/[TAMAMLANDI]/Karanlıktan Aydınlığa-1

8-"İlk gün"

İyi okumalar ☺☺☺

Sena

Masanın üzerindeki bir birinden güzel yemekleri görünce ne kadar ac olduğumu bir kez daha anladım.
Ecrin elindeki tabakları masaya bıraktı.

"Sena niye yemiyorsun?"

"Ecrin bu kadar yemeye ne gerek vardı?O kadar da zahmet etmişsin."

"Hadi bakalım yemeye başla.
Ne zahmeti canım,alt tarafı 3 tane yemek yaptım.
Hem biliyormusun yemek yapmak benim en çok sevdiğim iş. Hatta aşçı olmak istiyordum kısmet olmadı."

"Ecrin okuyormusun?"

"Evet canım,tarix okuyorum."

"Ben de okumayı çok isterdim."

"Şimdi de okuya bilirsin.Hiçbir şey için geç değil."

"Ama ben liseyi bile bitirmedim."

"Sen okumaya karar ver ,o iş kolay.Açık öğretim sınavları var onlara girip, bitire bilirsin liseyi.
Ama bundan önce sağlığın önemli.Seni zorlamıyorum biraz kendini toparla doktora gidelim.
Tedavinde hangi ilacları kulanman gerektiğini öyrenelim."

"Gerçekten mi?"

"Gerçekten sen yeter ki iste."

"Ben ben sana nasıl teşekkür edeceğimi bilmiyorum."

"Sena teşekküre gerek yok.
Ama sen iyleş ,o pislikten kurtul o benim için en büyük teşekkür olur."

"Tamam Ecrin o pislikten kurtulup,kendim için yeni bir hayat kuracam."

"İnşAllah canım."

"Ecrin söylediğin kelimenin anlamı ne?"

"Arapça Allah'ın izniyle demek."

"Anladım."

"Çorbanı soğumadan iç canım."

Çorbamı içdikten sonra masadaki sarma dikkatimi çekti.
En sevdiğim yemekti.
Ama utanıyordum sarmaları almaktan.
Ecrin galiba beni anlamıştı ve konuşmaya başladı "Sena utanmana gerek yok ,ben bunları senin için yaptım,istersen hepsini yiye bilirsin."

"Teşekkür ederim."

"Bak buna yine teşekkür ediyor.
Bu kaçıncı teşekkür."

"Ecrin ne yapayım ,sana o kadar minetarım ki."

"Konuşmayı bırak sarmaları yemeye başla."

Tabağıma koyduğu sarmalar gerçekten çoktu.
Ama hepsini aclıktan çıkmış gibi hızla yedim,sanki birileri gelip,elimden alacakmış gibi geliyordu.

Yemeklerimizi bitirdikten sonra Ecrin masayı topladı.
Yardım etmek istesemde beni mutfaktan kovdu.
Ben de doğru düzgün bakamadığım odama geçtim.
Hala inanamıyorum benim odam mı var şimdi.

Gerçekten çok güzel bir odaydı.
Duvarları açık mavi rengindeydi.
Deni gibi baktıkca insana huzur veriyordu.
Odada çalışma masası ve dolab da vardı.
Krem rengi perdeyi kenara çekip,etrafı izlemeye başladım.
Hava çoktan kararmıştı,sokağı ay ışığı ve evlerin ışığı aydınlatıyordu.
Evin önünde bir araba durdu ve içerisinden bir adam arkasından da bir çoçuk çıktı.
Ecrin'nin abisiydi galiba gelen adam.
Yine Ecrin benim için abisiyle kötü olacaktı.
Benim yüzümden üzülecekti.

Abim arayıp geleceğini söylemişti.
Başka zaman olsaydı mutlu olurdum gelmesine ama şimdi mutlu olamıyorum.
Abim işte yine gelip konuşacaktı.
Anlamıyorum onu bunca yıl geçmesine rağmen geçmişiyle yaşıyor.
Sanki öyle yaparsa her şey düzelecek.
Kapı çalınca elimdeki mutfak bezin tezgaha bırakıp,kapıyı açtım.