Bir Şans Daha/[TAMAMLANDI]/Karanlıktan Aydınlığa-1

54-"Sorular"

İyi okumalar...

f_e_r_r_a_c_e_l_ii bölüm senin için güzel yürekli kardeşim...

Sena

İyi ki yapmışım dediğim şeyler var .

Aynı zamanda keşke'lerimde ..

Engellemek istediğim başlangıçlar var.

Unutmayı yürekten dilediğim kişiler ve zamanlar .

Unutamadığım, unutmayacagim DOSTlarım var..

Hayatımdan seneler çalan insanlar ...

Hafızamdan silmek istediğim görüntüler var, silemediğim..

Sözler var, duymamış olmayı dilediğim ama duyduğum. !!

Herseye ragmen isyan etmemek !!!

Hiç birşeye hic bir zaman.

Rabbim sınıyor ama merhametini de esirgemiyor bizden...

Buna da şükürler olsun ... !!!

Hala yüzümün gülümsemesini sağlayan sebeplerim var . !!

Soğuk havaya rağmen bulutlar arkasına saklanmış güneş az da olsa parlıyordu.Bu gün de yağmur yağacağına benziyor.Hastanenin bahçesine gelince adımlarımı hızlandırıp içeriye girdim.Biran önce hastaneden gitmek istiyordum."Hastane" kelimesi buram buram acı kokuyordu.Koridorda yürürken yanımdan geçen insanların yüzünde hep bir hüzün vardı.Kaybetmek korkusu sararken etraflarını ne zaman biteceğini bilmedikleri bir bekleyişin içindeydiler.Bu hayatta en zor şey beklemek.Beklersin zaman geçmez,acıların artar.Yine de beklersin...

Her ay kontrol üçün geliyordum hastaneye.Şimdiye kadar sorun çıkmamamıştı çok şükür.İnşAllah bu seferde öyle olur.

Gereken tahlilleri yaptırdıktan sonra geriye sonuçların çıkmasını beklemek kalmıştı.

2 saatlik bekleyişten sonra bir şey anlamadığım tahlillerle Hasan Bey'in odasının önüne gelmiştim.

Düşünceli bir şekilde elindeki kağıtlara bakan Hasan Bey tedirginliyimi daha artırmıştı.Zaten hastaneye geldiğimden tedirgindim.

"Kötü bir şey mi var Hasan Bey?" dedim ellerimi kucağımda birleştirerek.Tedirginliyim biraz daha artmıştı.

Hasan Bey elindekilerin masanın üzerine bırakıp "Merak etme her şey yolunda."dedi.

Bir oh çektim.Çok şükür kötü bir şey yoktu.

"Ama yine de dikkat et kendine."

"Dikkat ederim."

"Kızım akrabalarınla görüşüyor musun hiç?"dedi Hasan Bey elini beyaz saçlarında gezdirerek.
Düşünceli bir hali vardı sanki.Bir an böyle bir soru sormasına şaşırmıştım.Benim bildiğim pek akrabamız yoktu.Birkaç tane uzak akrabamız vardı onlarla da görüşüp konuşmazdık.O yangından sonra ne onlar aramış ne de benim aklıma gelmemişti aramak.Zaten arasam da bir yardım edeceklerini sanmıyordum.Hele ki şimdi ki devirde.

"Hayır Hasan Bey görüşmüyorum."dedim titreyen sesimle.Eskileri hatırlamak iyi gelmiyordu bana.Yalnız olsam belki yine ağlardım.Şimdi pek tanımadığım bu yaşlı adamın önünde ağlayamazdım.

"Özür dilerim sanırım üzdüm seni."

"Özür dilemenize gerek yok.Sadece geçmiş acılarla dolu ve hatırlamak pek iyi hissettirmiyor."

Kafasını salayıp bir şey söylemek istese de susmayı tercih etti.

"Hasan Bey gitsem iyi olacak."